It's Five O'Clock (single)

It's Five O'Clock is een single van Aphrodite's Child. Het is afkomstig van hun gelijknamige album It's Five O'Clock.

It's Five O'Clock
Single van: Aphrodite's Child
Van het album: It's Five O'Clock
Uitgebracht	maart 1970
Opname	juni/juli 1969
Genre	symfonische rock
Duur	3 minuten
Label	Mercury Records
Schrijver(s)	Vangelis, Richard Francis
Aphrodite's Child
1969 Marie Jolie   1970 It's Five O'Clock   1970 I Want to Live
Volgorde op It's Five O'Clock
- -   1 It's Five O'Clock   2 Wake up
Portaal    Muziek

De muziek van It’s Five O’Clock is geschreven in de traditie van klassieke muziek, zoals die ook is toegepast in bijvoorbeeld A whiter shade of pale van Procol Harum. De muziek neigt richting de muziek van Johann Sebastian Bach en tijdgenoten. Echter in tegenstelling tot diezelfde Procol Harum had Aphrodite’s Child toen al een volop experimenterende orgel/synthesizervirtuoos Evangelos Pappathanassiou, die alle mogelijkheden van het toen nog in de kinderschoenen staande elektronische toetsinstrument probeerde te ontdekken. In de eerste maten is een glissando van het orgel te horen. Het nummer begint vrij rustig met een mijmerende en eenzame Demis Roussos, die in alle vroegte door de straten wandelt en niemand ontmoet. ("It's five o'clock and I walk down the empty streets, thoughts fill my head, no one speaks to me"). De begeleiding bestaat dan uit hammondorgel, basgitaar en drums.

Vervolgens trekt Vangelis alle registers open, in de stereo-opname zijn het hammondorgel (links), een synthesizer (rechts) en een mellotron (achtergrond) te horen. De muziek ondergaat een fors crescendo, terwijl Roussos ook vocaal flink uithaalt. Hij kan niet geloven dat hij in die situatie is beland en herkent zichzelf eigenlijk niet ("It's hard to believe that's me"). Het lied heeft een ABABA-coda structuur; een rustig couplet volgt daarom en daarna wederom de uithaal, die dan niet zo sterk meer overkomt als de eerste combinatie AB. Na nogmaals een couplet, geeft Vangelis een draai aan de muziek in een coda waarin weer wordt geëxperimenteerd met de toenmalig synthesizergeluiden.

B-kant van de single was Funky Marry, dat van een geheel ander kaliber is. De melodieuze muziek van de A-kant is hier afwezig. Het is een werkje, dat sterk geworteld is in de percussieklanken van zowel slagwerk als toetsinstrumenten en klinkt zoals de titel al zegt Funky. Bijzonder is dat Vangelis hier vibrafoon speelt, dat zou hij later ook als soloartiest maar schaars toepassen.