Kuilvoer

Kuilvoer (ook: persvoer) is ingekuild veevoer. Vele soorten voeder kunnen worden ingekuild, maar de meest voorkomende kuilvoeders zijn kuilgras en snijmais. Minder voorkomende kuilvoeders zijn bijvoorbeeld mengsels van gras en klaver, granen zoals tarwe, gerst en triticale, mengsels van granen en erwten/bonen en snijzonnebloemen. Lokaal kunnen deze laatste typen kuilvoeders van belang zijn.

Snijmaiskuil

Gras schudden

Kuilvoerwinning, eerste snede half mei

Machinaal binnenhalen van kuilgras

Oude autobanden om het plastic vast te leggen. In deze toepassing worden het silobanden genoemd

Van hooi naar kuilvoer

Het doel van het inkuilen is over het algemeen het aanleggen van een voedzame wintervoorraad. Het inkuilen van veevoer komt vooral voor op rundveehouderijen. Tot ver in de twintigste eeuw bestond op deze bedrijven de wintervoorraad vooral uit hooi (gedroogd gras). Het drogen van het gras op het land (ca. 5 - 7 dagen) veroorzaakt echter een groot verlies aan voedingsstoffen. Bij het inkuilen wordt het gras minder lang op het land gedroogd (1 - 2 dagen) waardoor het meer voedingsstoffen behoudt. Bovendien is bij inkuilen de kans op mislukking door regen minder groot door de kortere droogtijd.

Inkuilen

Inkuilen in een 'kuilhoop'

Het geoogste product (bijvoorbeeld gras) wordt verzameld en op een hoop gereden (de "kuilhoop" of "kuil").
De kuilhoop wordt stevig aangereden met een tractor of een shovel.
De kuilhoop wordt luchtdicht afgedekt met een of meerdere lagen plastic.
Om het plastic goed vast te leggen wordt er langs de randen zand en grond op gereden.
De kuilhoop wordt afgedekt met ballast zoals autobanden,tractorbanden , zandslurven of de gehele kuil wordt met grond of zand bedekt.

Persen van 'kuilbalen'

Bij deze werkwijze worden van het te oogsten product compacte balen van ca 300 - 1000 kg geperst. Ze worden meestal direct omwikkeld met plastic en zo luchtdicht afgesloten. Soms worden de balen niet afzonderlijk omwikkeld, maar op elkaar gestapeld waarna de hoop in zijn geheel luchtdicht wordt afgedekt.

Kuilproces

In de kuilhoop ondergaat het ingekuilde product een biochemisch proces, dat te maken heeft met de balans tussen verschillende zuren en suikers, onder andere melkzuur en boterzuur. Het komt erop neer dat melkzuurbacteriën de suikers in het product omzetten naar melkzuur. Dit melkzuur zorgt na verloop van tijd voor een stabiele zuurgraad in de kuil waardoor het product goed geconserveerd blijft.

Kwaliteit

Goed inkuilen van veevoer is een kunst. Het succes van het inkuilproces is van vele factoren afhankelijk. Zo is het van belang dat het ingekuilde product noch te zwaar, noch te licht is bemest. Ook speelt het weer voor en tijdens de oogst een belangrijke rol: het product mag niet te nat, maar ook niet te droog zijn. De luchtdichte afsluiting van de kuilhoop is bovendien van belang om rotting en schimmelvorming tegen te gaan.

Na ten minste zes weken wordt de kuil of de baal opengemaakt en kan het product aan het vee gevoerd worden.

Zie de categorie Silage van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.