Werf Gusto

In 1862 richtte A.F. Smulders uit Tilburg een machinefabriekje op in Den Bosch. Er werden kleine stoommachines gemaakt en hersteld. In 1872 was het bedrijf zo gegroeid dat het naar Utrecht verhuisde en doorging onder de naam Utrechtsche IJzergieterij & Machinefabriek, Firma A.F. Smulders. Enkele jaren later in 1893 namen ze de ketelfabriek Renson & Co in Grâce-Berleur in de buurt van Luik over. Het bedrijf in Utrecht specialiseerde zich vanaf 1872 steeds meer in werktuigen voor grondverplaatsing, zoals excavateurs baggermolens en sleepzuigers. Omdat het bedrijf in Utrecht geen werf had, waren zij voor de bouw van schepen en pontons sterk afhankelijk van derden. Vele kortetermijnopdrachten moesten afgezegd worden, omdat anderen vaak niet tijdig konden leveren. Daarom werd in 1894 werf 'De Industrie' overgenomen in Slikkerveer, waar ook het nieuwe hoofdkantoor gevestigd werd. Toch bleek de werf door de enorme groei en schaalvergroting binnen de baggerindustrie in Slikkerveer al gauw te klein.

In 1901 kocht de firma A.F. Smulders onder beheer van de zoons Henri en Frans Smulders havengrond aan de Nieuwe Maas, waarvandaan schepen naar open water konden varen zonder last te hebben van bruggen of sluizen. De onderneming werd voortgezet onder de naam Gusto v/h A.F. Smulders, eerst officieus en in 1911 werd het notarieel vastgelegd als Werf Gusto. Gusto schijnt, al is dit niet zeker, een samentrekking te zijn van de voornamen van de ouders van Henri en Frans Smulders; te weten Augustinus (Gustaaf) en Catherina (Cato) Smulders. Dit waren de overgrootouders van ir. Robert Smulders, de laatste directeur van de onderneming met de familienaam Smulders.

Het bedrijf bouwde onder ander baggermaterialen, drijvende kranen en bokken, bruggen, vrachtschepen en marineschepen. Vanaf 1958 begon Werf Gusto met het bouwen van boorplatforms voor de olie-industrie.

In 1943 gingen zes werven, alle sterk in het bouwen van sleepboten en baggermaterieel, samenwerken in de combinatie IHC Holland NV en Werf Gusto was daar één van.[2] De andere partners waren L. Smit & Co., Conrad-Stork in Haarlem, de werf van de rederij Verschure in Amsterdam, J. & K. Smit te Kinderdijk en De Klop in Sliedrecht. Door expertise te bundelen en samen naar buiten te treden hoopten ze in de toekomst meer en grotere opdrachten binnen te halen op baggergebied en kraanbouw.[2] De samenwerking was geen fusie: alle bedrijven bleven zelfstandig en beconcurreerden elkaar op terreinen waarover geen afspraken waren gemaakt.

In 1965 verloren de deelnemende bedrijven hun zelfstandigheid en werden alle opgenomen in IHC Holland NV, behalve Conrad Stork. Conrad Stork was onderdeel geworden van het zelfstandige bedrijf NMF. Op dat moment veranderde ook de naam van Werf Gusto in IHC Gusto BV. Gusto werd ingedeeld in de divisie Offshore, alle andere activiteiten werden gestaakt. In het dagelijks gebruik bleef men het Werf Gusto noemen, of zelfs 'De Gusto'.

Vanaf dat moment bouwden ze offshorekranen, boorschepen van de Pélican-klasse, jackets van productieplatforms, pijpenleggers en olie-opslagboeien (Single buoy moorings, SBM's). Werf Gusto en Wilton-Fijenoord waren de twee grootste werkgevers in Schiedam vanaf 1930. In de hoogtijdagen had Werf Gusto 2200 werknemers.

In 1978 sloot Werf Gusto noodgedwongen de poorten bij gebrek aan offshore-opdrachten en de nadelige economische effecten van opkomende lagelonenlanden zoals Japan en Zuid-Korea. Een aantal werknemers van Werf Gusto ging over naar SBM Offshore, een onderneming die in 1969 voortgekomen is uit Werf Gusto. De Engineering is in 1978 als gezond onderdeel opgenomen in de RSV-groep en werd later GustoMSC.

• Grote Gust

• Werf Gusto (v.h. A.F. Smulders)