Histoncode

De histoncode is een hypothese dat de transcriptie van genetische informatie gecodeerd in het DNA gedeeltelijk gereguleerd wordt door chemische modificaties van de histon-eiwitten, voornamelijk aan de uiteinden ervan. Samen met gelijkaardige modificaties zoals DNA-methylatie maakt dit deel uit van de epigenetische code.

Histonen associëren met DNA om nucleosomen te vormen, die op hun beurt chromatinevezels vormen, welke samen de in de microscoop zichtbare chromosomen vormen. Histonen zijn globulaire eiwitten met een flexibel N-uiteinde (bij conventie als het verste uiteinde beschouwd) dat uit het nucleosoom puilt. Er is een duidelijke verband tussen de modificaties en de chromatinestructuur en deze chromatinestructuur correleert op zijn beurt sterk met het niveau van genexpressie. Het belangrijkste concept van de histoncodehypothese is dat de histonmodificaties dienen ter rekrutering van andere eiwitten die deze specifieke modificaties herkennen dankzij eiwitdomeinen gespecialiseerd in deze herkenning, in plaats van door simpelweg stabilisatie of destabilisatie van de interactie tussen histon en het onderliggende DNA. Deze gerekruteerde eiwitten veranderen de chromatinestructuur actief om transcriptie te promoten.