Bordeaux-Parijs

De eerste Bordeaux-Parijs werd van 23 tot 24 mei 1891 ingericht door het sportblad Le Véloce-Sport, ter gelegenheid van de verhuizing van de zetel van het blad van Bordeaux naar Parijs, en liep over 572 km. Er werden alleen amateurs uitgenodigd om verzekerd te zijn van de komst van de sterkste Britse wieleramateurs die niet samen met de Franse profs wilden rijden. Winnaar werd de Brit George Pilkington Mills met een gemiddelde snelheid van 21,5 km/u. Mills verraste het publiek en zijn concurrenten door zijn ravitaillering zelf mee te nemen in zijn tricot. Ook de plaatsen 2 t/m 4 werden door Britten ingenomen.
Van de 28 ingeschreven renners kwamen er slechts 18 in Parijs aan. De winnaar had er 26u 34' 37" over gedaan. De tweede, Montague Holbein, had een achterstand van 1u 15' 50", de laatste 69u 25' 00"! Eén renner kwam aan met een achterstand van ruim vijf dagen, maar die werd wegens tijdsoverschrijding niet in de eindklassering opgenomen.

Vanaf de 2de editie werden ook beroepsrenners toegelaten tot de wedstrijd, en het gangmaken werd geïnstitutionaliseerd. Zowel fietsen, tandems, auto's, motorfietsen en uiteindelijk derny's werden gebruikt door de gangmaker.

In moderne tijden vergde deze wedstrijd voor de meeste grote renners een te specifieke voorbereiding, hoewel de erelijst toch steeds grote namen bleef krijgen. Vanwege zijn zeven overwinningen wordt Herman Van Springel nog steeds Monsieur Bordeaux-Paris genoemd. Wim van Est won de koers driemaal en werd driemaal tweede.