Hanover (Noord-Kaap)

In de loop van de tijd waren de boeren van uit de regio Kaapstad langzaamer hand noordwaarts getrokken. In 18e eeuw hadden zij het gebied van de Karoo bereikt en vestigden zich er. In 1841 was een van de eerste boerderijen in het gebied de "Petrusvallei", waaruit later Hanover is gegroeid. De laatste eigenaar van deze boerderij was Gert Gouws, kleinzoon van Sterren Gauche uit Hannover (Duitsland). Petrusvallei was een onderdeel van een buitendistrict van Graaff-Reinet en stond bekend als "Bo-Zeekoeirivier". Boeren moesten lange en moeizame reizen ondernemen naar Graaff-Reinet voor kerkgang, bevestiging, Heilig Avondmaal, huwelijken en doopplechtigheden. Met de tijd voelden zij de behoefte aan een eigen religieus, bestuurlijk en onderwijs centrum. Daarom stelden zij een petitie op gericht aan het gouvernement van de Kaapkolonie om een dorp te mogen stichten.

Op 17 juli 1854 kocht een committee van zes mannen de boerderij "Petrusvallei" van Gert Gouws voor een som van 33.333 rijksdaalders onder de voorwaarde dat het te stichtte plaatsje de naam zou krijgen van "Hanover". De tweede "n" in de naam werd weggelaten om het niet zo Duits te laten klinken. Hun bedoeling was een nederzetting te stichten met een kerk en een boerderij. Gouws bleef aan als bedrijfsleider en J.J. Swart was verantwoordelijk voor de financiën. Het onderzoek startte onmiddellijk en begin 1856 waren er al veertig erven verkocht. Al snel bloeide er een dorpje aan de voet van de heuvelgroep en gelegen bij een sterke natuurlijke bron, genaamd "De Fontein". Deze bron leverde dagelijks meer dan 200.000 liter vers water en doet dat ook nog vandaag de dag. Op 13 oktober 1856 werd het bestuur over het plaatsje in handen gegeven van de kerkeraad van de Nederduits-Gereformeerde kerk. Het plaatsje werd erkend door de overheid als gemeente en al snel werd P. Watermeyer gekozen tot burgemeester. Hij diende Hanover ook als lid van het parlement tot 1888. In 1859 werden de grenzen van het district vastgelegd en in hetzelfde jaar werd de bouw van de eerste kerk afgerond.

Op 13 november 1876 werd Hanover ook een gerechtelijk district en Charles Richard Beere werd benoemd als magistraat. Het plaatsje groeide snel en 1881 werd er een gevangenis gebouwd maar pas in 1897 volgde een rechtbank. Het stadje had een post- en telegraafkantoor, een bank, verschillende algemene handelaren, een hotel en een school. Vandaag lopen de snelwegen langs het dorp maar in 19e eeuw kwamen alle wegen in Hanover samen en passeerden reizigers door het stadje. Het was een belangrijke halteplaats voor postkoetsen naar de diamantvelden en de Oranje Vrijstaat. In 1884 veranderde dit echter door de komst van de spoorwegen, deze ontnam het plaatsje veel van het doorgaande verkeer en veranderde langzaam haar karakter.

• Petrusvallei-boerderij, de originele gebouwen zijn vandaag de dag een nationaal monument. Het is nu een klein historisch-cultureel museum.
• De Fontein, de krachtige waterbron in het stadje die elke dag ongeveer 205.000 liter water geeft.
• Trappieskop, een beklimbare heuvel. Gevangenen hebben destijds onder leiding magistraat Beere een makkelijk te beklimmen pad aangelegd naar de top van de heuvel. In 1881 werd na zijn dood, ter ere van zijn herinnering, op de top een stenen piramide opgericht.

• Olive Schreiner, de bekende schrijfster en vrouwenrechten voorvechtster woonde samen met haar man Samuel Cronwright van 1899 tot 1907 in Hanover.
• Ds. Thomas Francois Burgers, de bekende predikant en president van de Zuid-Afrikaansche Republiek van 1872 tot 1877.
• Zwelinzima Vavi, algemeen secretaris van het Congress of South African Trade Unions.

• Het eerste observatorium van het land stond eens op de top van de Trappieskop, maar is hiervan verhuisd en is nu onderdeel van het observatorium in Sutherland.

• Lijst van plaatsen in Zuid-Afrika

• (af) Op Pad in Suid-Afrika, B.P.J. Erasmus. 1995. ISBN 1-86842-026-4

• (en) Hanover Toerisme Bureau
• (en) Dorpsgeschiedenis door Toerisme- en informatiebureau