Hanan Ashrawi

Ashrawi is een anglicaans christen. Haar vader was een van de oprichters van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO), waar zij ook deel van uit maakt. Ashrawi studeerde Engels aan de Universiteit van Beiroet en filosofie aan de Universiteit van Virginia. In 1973 keerde ze naar Palestina terug en hielp mee met de oprichting van de faculteit Engels aan de Universiteit van Bir Zeit op de Westelijke Jordaanoever. Van 1973 tot 1978 en van 1981 tot 1984 was ze rector van die faculteit. Tot 1995 bleef ze voor de faculteit werken. Naast haar werk als wetenschapper schreef ze ook diverse dichtbundels en korte verhalen over de Palestijnse cultuur.

Ashrawi's politieke activiteiten begonnen in 1974, het jaar waarin ze rector van de faculteit Engels aan de Universiteit van Bir Zeit was geworden. De universiteit leed onder het feit dat deze herhaaldelijk door de Israëlische autoriteiten gesloten werd. Binnen de universiteit richtte ze een mensenrechtencomité op dat het beleid van de Israëlische autoriteiten ten aanzien van de universiteit bestreed.

In 1988 werd Ashrawi lid van het Intifada Politiek Comité en lid van haar Diplomatieke Comité. Via de Intifada probeerden de Palestijnen een onafhankelijke staat te bewerkstelligen. Van 1991 tot 1993 was ze woordvoerster van de Palestijnse Delegatie tijdens de vredesbesprekingen in het Midden-Oosten.

Sinds 1994 - de tijd van de Oslo-akkoorden - is Ashrawi lid van het Comité voor de Voorbereiding van een Onafhankelijke Palestijnse Staat. In 1996 werd ze ook in de Palestijnse Wetgevende Raad gekozen voor het kiesdistrict Jeruzalem. In hetzelfde jaar werd ze minister van Hoger Onderwijs. In 1998 trad ze als minister af uit protest tegen de corruptie binnen het Palestijnse bestuur.

In 1998 richtte Ashrawi de MIFTAH op, het Palestijnse Initiatief voor een Algemene Dialoog en Democratie. De MIFTAH streeft naar een vreedzame beëindiging van de Israëlische bezetting van de Palestijnse gebieden. Ashrawi wil een einde aan de bezetting om humanitaire redenen, en niet zo zeer om ideologische of historische redenen. De MIFTAH zet zich ook in voor de mensenrechten en de verbreiding van democratie binnen de Palestijnse Autoriteit. In 2010 sprak Ashrawi zich uit tegen de blokkade van de Gazastrook en vond ze dat Midden-Oostengezant Tony Blair te veel op de hand was van Israël.

Op 23 december 2016 uitte ze hevige kritiek op de regering van Benjamin Netanyahu, die ondanks de veroordeling door de V.N.Veiligheidsraad van de bouw van Israëlische nederzettingen op de Palestijnse Westelijke Jordaanoever, aankondigde door te gaan met het bouwen van nederzettingen.[1] In een interview op CNN gaf ze af op de regering van Netanyahu en noemde die de meest racistische, hardelijn-extremistisch gewelddadige regering in de geschiedenis, die een hele natie tot slaaf maakt en behandelt als lagere menssoort.[2]

Op 30 maart 2018, de 42ste Palestijnse landdag, begon langs de grens van de Gazastrook de protestmars, de 'Great March of Return'. Hanan Ashrawi als Uitvoerend Comitélid van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie PLO, verklaarde dat de Palestijnen in heel historisch Palestina sinds de eerste landdag nog steeds lijden onder armoede, deportaties en ontmenselijking door derechtse extremistische Israëlische regering die ongestraft doorgaat met zijn onrechtmatige politiek, met draconische maatregelen en verlenging van de militaire bezetting, en zijn Palestijnse burgers hun basis- en fundamentele rechten als burgers van Israël onthoudt. Ze prees de moed en veerkracht van het Palestijnse volk ten overstaan van Israël's racisme, kolonialisme en geweld, en dat ze zouden volharden in de strijd voor vrijheid, rechten en waardigheid.[3]

Op 13 mei 2019 maakte zij via twitter bekend dat haar een visum voor de Verenigde Staten geweigerd was en dat het State Department daar geen reden voor had opgegeven. Zij kan zodoende haar familie (kleinkinderen) daar niet bezoeken.[4]

In 1995 verschenen haar memoires: This Side of Peace: A Personal Account.

In 2002 ontving Ashrawi de Olof Palme-prijs

In 2003 kreeg Ashrawi de Sydney Vredesprijs. Dit riep verzet op van Israëlische academici die er een wereldwijde petitie tegen organseerden. Lange tijd daarna kreeg ze nog vijandige telefoontjes en haat-post, maar ook bijval. Op de radio werden luisteraars uitgenodigd om hun standpunt hierover te melden.[5]

• (en) Jewish Virtual Library, biografie
• (en) Kreisler, Harry interview (video)