Gino Bartali

Gino Bartali (Ponte a Ema, 18 juli 1914 - aldaar, 5 mei 2000) was een Italiaans wielrenner.

Gino Bartali
Gino Bartali in de Tour de France van 1938.
Persoonlijke informatie
Geboortedatum18 juli 1914
Geboorteplaats Ponte a Ema, Italië
Overlijdensdatum5 mei 2000
OverlijdensplaatsPonte a Ema, Italië
Sportieve informatie
Discipline(s)Weg
Ploegen
1931
1934
1935
1936
1937 - 1945
1946
1946 - 1947
1947
1948
1948
1949 - 1950
1951
1952
1952
1953
1954		Aquilano
Aquilano vanaf 01-12
Frejus
Legnano
Legnano
Tebag
Legnano
Tebag
Legnano
Tebag
Bartali-Gardiol
Bartali-Ursus
Tebag
Bartali
Bartali
Bartali-Brooklin
Beste prestaties
Milaan-San Remo1e (1939, 1940, 1947, 1950)
Gent-Wevelgem9e (1947)
Luik-Bastenaken-Luik6e (1951)
Ronde van Lombardije1e (1936, 1939, 1940)
Ronde van Italië1e (1936, 1937, 1946)
17 etappezeges
Ronde van Frankrijk1e (1938, 1948)
12 etappezeges
WK op de weg7e (1936)
Portaal    Wielersport
Huis van Gino Bartali

Bartali heeft de volgende bijnamen: de Zwijgzame, de Vrome, de Mystieke of de Monnik, omwille van zijn intense belijdenis van het katholieke geloof, en de Nordist van Toscane vanwege zijn geboortestreek Toscane en naar zijn voorkeur voor de Vlaamse wedstrijden. Bartali werd steeds in een ander daglicht gesteld: kampioen van de eenvoud, van het snobisme, de tolerantie of de tirannie. Bartali had veel tifosi (fans).

Carrière

Voor de Tweede Wereldoorlog

In 1936 en 1937 schrijft hij de Giro d'Italia op zijn naam. In 1937 rijdt hij zijn eerste Tour de France en in 1938 wint hij de Tour met een voorsprong van meer dan twintig minuten op de Belg Félicien Vervaecke.

Na deze overwinning in de Tour van 1938 worden zijn beste jaren van zijn carrière gedwarsboomd door de oorlog. Coppi, die vijf jaar jonger is dan hij, wint de Ronde van Italië 1940, terwijl hij eigenlijk de knecht van Gino was. Italië werd verdeeld in twee rivaliserende clans. Coppi, het idool in wording, overvleugelde Bartali enigszins.

Oorlog

Tijdens de Tweede Wereldoorlog bood Bartali, op verzoek van Paus Pius XII, in het geheim hulp aan Joodse onderduikers, die zich schuil hielden in een klooster in Assisi. Bartali smokkelde o.a. documenten mee in het frame van zijn fiets. Nadat hij werd opgepakt en drie maanden lang werd verhoord en gemarteld, besloot hij zijn vrouw en kind onder te brengen op een geheime locatie. Hij was betrokken bij het redden van 800 Joden. Hij ontving daarvoor een hoge onderscheiding[1].

Na de Tweede Wereldoorlog

Na de oorlog werd Bartali weer actief in het wielerpeloton. Hij won de eerste naoorlogse Giro in 1946, en in 1948 verscheen Bartali ook opnieuw aan de start van de Tour de France. Tien jaar na zijn eerste Touroverwinning won hij de wedstrijd voor de tweede keer. Deze Tourzege leidde enigszins de aandacht af van de revolutie in Italië, die op gang was gekomen na de (mislukte) moordaanslag op de leider van de Italiaanse communistische partij, Palmiro Togliatti. Het verhaal gaat dat de Italiaanse president Luigi Einaudi Bartali smeekte omwille van de eenheid van het land de Tour te winnen, wat hij dus ook deed.

In 1950 leek Bartali op weg naar zijn derde Tourzege. Hij won de etappe in Saint-Gaudens, waar zijn landgenoot Fiorenzo Magni de gele trui veroverde. Tijdens de beklimming van de Col d'Aspin in de Pyreneeën deden zich echter ernstige incidenten voor. Supporters bedreigden de Italianen. Bartali kondigde na de huldiging in Saint-Gaudens aan, dat beide Italiaanse ploegen de Tour zouden verlaten. Dat gebeurde ook.

Na zijn carrière

Vier jaar later kwam er een einde aan Bartali's loopbaan. Twintig jaar had hij als professional gefietst en in zijn veertigste levensjaar werd zijn afscheid bespoedigd door een ernstig verkeersongeluk in Cermenate in Noord-Italië. In zijn topjaren was Bartali in Italië zeer populair.

Na zijn loopbaan raakte Bartali door overmatig roken enige tijd zijn stem kwijt. Bartali keerde in 1994, 56 jaar na zijn eerste Tourzege, in Lourdes als eregast terug in de Tourkaravaan. Vanaf 1953 produceerde Bartali de Bartali-motorfietsen.

In zijn 19-jarige profcarrière heeft Bartali 168 overwinningen behaald. Hij heeft 23 dagen de gele trui gedragen in de Tour de France. In de Giro d'Italia droeg hij 50 dagen de roze trui.

Omringd door zijn vrouw en zijn drie kinderen overleed Bartali in 2000 na een hartaanval. Hij werd 85 jaar oud.

Citaat
  • „Aan Onze Lieve Vrouw heb ik beloofd dat ik alles voor het goede zou doen, omdat ik alles doe in Haar naam. En zij was zo voorkomend om mij niet slecht te maken."[2]

Prestaties

1934

  • Giro del Casentino

1935

1936

1937

1938

  • 11e etappe Ronde van Frankrijk
  • 14e etappe Ronde van Frankrijk
  • Eindklassement Ronde van Frankrijk
  • Tre Valli Varesine
  • Koppelkoers Milaan

1939

1940

1941

  • Coppa Marin

1942

  • Koppelkoers Milaan

1945

1946

1947

1948

1949

1950

1951

1952

1953

Belangrijkste overwinningen
Handtekening van Bartali

Resultaten in voornaamste wedstrijden
Jaar Ronde van
Italië		 Ronde van
Frankrijk		 Ronde van
Spanje
1935 7e (1) 
1936  ↑ (3) 
1937  ↑ (4)  opgave (1) 
1938  ↑ (2) 
1939  ↑ (4) 
1940 9e (2) 
1941
1942
1943
1945
1946  ↑  
1947  ↑ (2) 
1948 8e    ↑ (7) 
1949  ↑    ↑ (1) 
1950  ↑ (1)  opgave (1) 
1951 10e   4e  
1952 5e   4e  
1953 4e   11e  
1954 13e  
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
JaarMilaan-San RemoGent-WevelgemLuik-Bast.‑LuikRonde van LombardijeWaalse PijlWK op de wegWereld­ranglijsten
19354e
193623e7e
1937
19387e
1939
1940 ↑
194112e9e
194211e
19435e
1945
19464e12e
19479e
194829e (CDC)
194915e (CDC)
195031e5e (CDC)
195127e6e11e9e5e (CDC)
195237e36e10e
195334e
195413e
Voorganger:
Roger Lapébie

1937		 Winnaar van de Ronde van Frankrijk
Gino Bartali

1938		 Opvolger:
Sylvère Maes

1939
Voorganger:
Jean Robic

1947		 Winnaar van de Ronde van Frankrijk
Gino Bartali

1948		 Opvolger:
Fausto Coppi

1949
Voorganger:
Félicien Vervaecke

1937		 Winnaar bergklassement van de Ronde van Frankrijk
Gino Bartali

1938		 Opvolger:
Sylvère Maes

1939
Voorganger:
Pierre Brambilla

1947		 Winnaar bergklassement van de Ronde van Frankrijk
Gino Bartali

1948		 Opvolger:
Fausto Coppi

1949
Voorganger:
Roger Lapébie		 Oudste nog levende Tourwinnaar

12 oktober 1996 – 5 mei 2000

 Opvolger:
Ferdy Kübler

Literatuur
  • Aili McConnon en Andres McConnon, Gino Bartali. De leeuw van Toscane. Het verzwegen verhaal van de wielrenner die de grootste comeback in de Tour de France-geschiedenis maakte en die tijdens de Tweede Wereldoorlog een geheime held was in het Italiaanse verzet, 2012, ISBN 9789048813100
Zie de categorie Gino Bartali van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.