Frédérique Spigt

Spigt werd geboren als zusje van een drie jaar oudere broer en twee halfbroers en een halfzuster uit het eerste huwelijk van haar moeder. Als kind van twee werkende ouders was ze vaak op zichzelf aangewezen. Ze speelde veel buiten, was een vechtjas en altijd in voor stoere spelletjes. Dit leidde er weleens toe dat andere ouders hun kinderen verboden om met haar om te gaan. In haar kindertijd organiseerde ze met vriendinnetjes voorstellingen in de kelder van de flat waar ze woonde, waar medebewoners voor werden uitgenodigd. In The Diamond Show, de naam die ze aan de optredens gaf, liet ze haar hond trucjes doen en trad ze zelf op als goochelaar.

Spigt kreeg interesse voor muziek door een concert van Herman Brood dat ze op haar zestiende bijwoonde. Op haar zeventiende deed ze haar eerste ervaringen op met zingen voor publiek in de band van haar broer. Hierin verving ze enige tijd de leadzanger. Omdat ze kritiek had op het repertoire kregen de bandleden snel genoeg van haar en zetten haar er na verloop van tijd uit.

Na haar middelbare school studeerde ze aan de Rotterdamse kunstacademie van 1975 tot 1980. Zij koos voor de richting Grafisch Ontwerpen. Na haar afstuderen ging ze als vrijwilliger werken in een jongerencentrum, omdat er voor haar als kunstenaar geen droog brood was te verdienen. Hoewel ze carrière heeft gemaakt in de muziek is ze altijd blijven tekenen. Ze illustreerde onder meer de hoezen en tekstboekjes van haar albums en haar boek met verzamelde liedteksten Dit is geen lied (2004). Haar tekenstijl is goed herkenbaar: eenvoudig maar expressief, naïef en Picasso-esk.

In het jongerencentrum heeft Spigt veel contact met muzikanten en tijdens een jamsessie in 1985 maakt ze indruk op gitarist Peter van Gameren. Hij stelt haar voor een band te beginnen met haar als leadzangeres. De band krijgt de naam ‘I've Got The Bullets’, verwijzend naar de laatste woorden van James Dean in de film Rebel Without A Cause uit 1955. Ze hebben moeite om de vaste bezetting te bepalen en het is een komen en gaan van bandleden. Vooral voor de achtergrondzang blijkt het moeilijk de juiste mensen te vinden en te houden. Uiteindelijk ontstond een band met negen leden die Amerikaans georiënteerde rock en soul ten gehore bracht. Al in het eerste jaar van haar bestaan deed I've Got The Bullets mee aan de Grote Prijs van Nederland en werd derde. Er werd een album met dezelfde naam opgenomen en de band had een hit met de single In The Middle Of The Night (1986).

I've Got The Bullets was een veelgeboekte live act en Spigt was een waar rockidool. Ze was baanbrekend, want een vrouw als leider van een rockband was, zeker in Nederland, zeldzaam. Haar androgyne verschijning, krachtige rauwe stemgeluid en openheid over haar biseksualiteit maakten bovendien dat ze in feministische kring gezien werd als een soort boegbeeld.

Nadat het tweede album Wounded 1988 geen succes wordt, wordt de formatie ontbonden.

Ze richt een nieuwe band op: ‘A Girl Called Johnny’ waarmee ze het album getiteld Cry For The Moon (1993) opneemt. Deze band blijft 3 jaar bestaan.

In 1996 begint Spigt voor zichzelf en ze maakt een theatertournee onder de titel Frédérique Spigt Con La Piccola Orchestra (letterlijk: met klein orkest) en neemt een album op met dezelfde naam. Ze laat zich begeleiden door een strijkkwartet waardoor haar ongebruikelijke stemgeluid nog beter tot zijn recht komt.

In 1998 doet ze mee aan het Nationaal Songfestival en daarbij zingt ze voor het eerst in het Nederlands. Het nummer Mijn Hart Kan Dat Niet Aan van Huub van der Lubbe (tekst) en Leo van de Ketterij (muziek) is atypisch voor het Songfestival, maar maakt niettemin grote indruk. Tot haar grote opluchting wint ze niet, maar wordt derde. Door het optreden krijgt ze wel de landelijke bekendheid waar ze op gehoopt had. Voortbordurend op het succes besluit ze een volledig Nederlandstalig album te maken, Engel (1999).

Er volgen meer soloalbums: In 2000 Droom waar ze een Edison voor krijgt, in 2002 Beest en in 2004 Mans Genoeg. Beest heeft ze behalve op de reguliere manier, ook met een doventolk uitgevoerd, wat is vastgelegd op dvd (Beast, 2004). Over de opnames van Mans Genoeg, een album met uitsluitend duetten, is door Sonia Herman Dolz een documentaire gemaakt die op het Nederlands Film Festival 2004 in première is gegaan.

In 2006 bracht ze haar nieuwe album Één kus uit en in 2007 zal haar nieuwe tour starten genaamd Eén Kus.

In de zomer van 2009 maakte ze voor de regionale zender TV Rijnmond de televisieserie Fauna & Gemeenschap, waarin ze samen met bioloog Kees Moeliker van het Natuurhistorisch Museum Rotterdam op zoek ging naar dieren in de stad Rotterdam. In 2019/2020 gaat Spigt op tournee met Corrie van Binsbergen.

• 1986: I've Got The Bullets
• 1988: Wounded
• 2006: Collections

• 1986: In the middle of the night
• 1986: It should have been me
• 1987: Nighttrain
• 1988: Riding the same road
• 1988: Love scene
• 1988: I'm only wounded

• 1993 Cry for the moon

• 1994: Sunset runaways
• 1994: I've been waiting
• 1994: Keep this love alive

• 2011 Iemand zoals jij op Wat zou ik doen (CD/DVD)
• 2008 With a little help from my friends op Feest van de eeuw (DVD)
• 2008 Die mooie stad aan de Maas op Koning van de Maas, de liedjes
• 2007 Suspicious minds op Elvis in Nederland
• 2006 Nu jij weg bent op De avond van het liefdeslied (DVD)
• 2006 Vim op Recreatie (boek met CD)
• 2006 d'Eeuwige jachtvelden op Recreatie (boek met CD)
• 2006 If I can love somebody op Friends for Warchild (DVD)
• 2006 Bohemian rhapsody (met Girls wanna have fun) op Friends for Warchild (DVD)
• 2006 Love child (met Girls wanna have fun) op Friends for Warchild (DVD)
• 2006 Freedom (met Girls wanna have fun) op Friends for Warchild (DVD)
• 2003 Koninginnen Van De Nacht op Tippelhits
• 2002 De Schrik Van Rotterdam op Pietje Bell - Soundtrack
• 2002 The Joker op Stem Voor Daniël
• 2000 Vriendschap (Live met Henk Westbroek en Stef Bos) op Vrienden Van Amstel Live
• 2000 Iemand Moet Het Doen op Iemand Moet Het Doen
• 1999 Vanavond Om Kwart Over Zes Ben Ik Vrij (met Willeke Alberti) op Liedjes Voor Altijd van Alberti
• 1999 We've Got Tonight (met Paul de Leeuw) op Duetten Voor Daniël
• 1999 We'll Sweep Out The Ashes In The Morning (met Bennie Jolink) op Howlin' At The Moon van Jolink
• 1996 The Lady Is A Tramp (Live) op Onder De Douche

• 2007 Thorbeckeplein Lied van Robert Long gezongen in het televisieprogramma "Een nieuwe jas" (TV)
• 2007 Transito Lied voor Joost Zwagerman t.g.v. zijn nominatie voor de AKO literatuurprijs (TV).
• 2005 Jij komt terug Lied voor Theo van Gogh, gezongen in Netwerk (TV)
• 2004 Sui voluntatis gezongen tijdens concert ter ere van 80-jarig bestaan van de NCRV (radio)
• 2002 Het glazenwasserslied gezongen in het VPRO televisieprogramma "Cantate"
• 2000 Zonder jou gezongen tijdens een concert ter ere van Rob de Nijs (radio)

• 2009 Alles in Walhalla - The best of Frédérique Spigt live (Solo)
• 2006 The first official GWHF bootleg dvd (Girls wanna have fun)
• 2004 Mans Genoeg (Solo)
• 2004 Beast (Solo)

• 2008 Koning van de Maas (De complete televisieserie)(Spigt speelt Nelly Funhof)