Frans Halsema

Halsema werd geboren in Amsterdam in een katholiek gezin, als zoon van schrijver-tekenaar Arie Halsema en Maria Hermina Schelvis. Hij had twee broers en een zus. Frans was enige tijd misdienaar en zong in het koor van de patronaatvereniging. Zijn eerste kennismaking met toneelspel waren zijn optredens in de door zijn vader geschreven revuetjes en tussen de schuifdeuren in het 'gezinscabaret'.

Frans had weinig interesse in leren. De derde klas van het mulo verruilde hij voor een beroepsopleiding tot banketbakker, maar hij besloot een half jaar later te gaan werken. Hij ging achtereenvolgens aan de slag bij een kruideniersbedrijf, bij een herenmodezaak, bij een effectenkantoor en op de administratie van een uitgeverij. In zijn vrije tijd zong hij liedjes in cafés en op bruiloften en partijen en hij begeleidde zichzelf daarbij op de accordeon en de piano. Van 1958 tot 1960 was Halsema in militaire dienst, in de Van Braam Houckgeestkazerne te Doorn. Hij deed daar een schrijversopleiding en kreeg de gelegenheid om 's avonds naar de cabaretschool van Bob Bouber in Amsterdam te gaan.

Frans Halsema in 1963

Zijn cabaretdebuut maakte Halsema in 1960, bij het 'Pauze-Cabaret' in de City Music Hall in Amsterdam. Een jaar later ging hij aan de slag bij cabaret 'Lurelei'. Aanvankelijk deed hij dit als pianist en componist, maar na verloop van tijd nam hij ook een deel zang en spel voor zijn rekening. Omdat hij de groep op den duur te commercieel vond worden verliet hij Lurelei in 1964 en solliciteerde bij het ABC-cabaret van Wim Kan en Corry Vonk. Aanvankelijk werd hij daar geweigerd, maar na lang aandringen kon hij toch tot het gezelschap toetreden. Bij het ABC-cabaret leerde hij de fijne kneepjes van het vak en werd hij een veelzijdig cabaretier. Hij leerde daar de danseres Anke Cordess kennen met wie hij trouwde en een zoon kreeg.

In 1967 verliet hij het cabaretgezelschap en begon hij freelance-werk te doen. In 1968 vroeg cabaretier Gerard Cox of hij samen met hem iets wilde doen. Omdat Frans Halsema ook al zoiets aan Adèle Bloemendaal had beloofd, besloten ze gedrieën een programma te maken. Zo ontstond in 1968 Met blijdschap geven wij kennis. Daarnaast maakte hij ook groots opgezette televisieshows waarin hij als zanger, danser en acteur optrad met artiesten uit binnen- en buitenland. Ook nam hij enkele grammofoonplaten op.

In 1971 verscheen het album Portret van Frans Halsema met o.a het lied met de titel Dolf van der Linden een ode aan de nederlandse dirigent Dolf van der Linden. Van 1971 tot 1973 speelde hij met Jenny Arean twee seizoenen lang in de musical En nu naar bed van Annie M.G. Schmidt en Harry Bannink. Toen hij met zijn tegenspeelster een verhouding begon, liep zijn huwelijk op de klippen. De scheiding met Anke werd op 26 juli 1976 uitgesproken, maar ook de relatie met Arean hield geen stand. In 1976 betrok hij samen met zijn vriendin, de KRO-programmamaakster Ria Groeneveld, een boerderijtje in Dreumel in het Land van Maas en Waal.

In 1973 maakte Halsema een tweede programma met Gerard Cox: Wat je zegt ben je zelf. Het werd een succes, maar Halsema vond het naar eigen zeggen 'te plat'. Hij brak met Cox en begon een solocarrière. Dit was aanvankelijk geen succes; het cabaret was te braaf en de mensen bleven weg. Zijn tweede en derde programma sloegen beter aan.

In 1977 had hij een hit met het samen met Jenny Arean: Vluchten kan niet meer, een duet uit de musical En nu naar bed.

Halsema nam voor de scheerfabrikant Remington een reclameplaatje op.

Toen Halsema gevraagd werd om op het Boekenbal van 1983 op te treden, moest hij hiervan afzien wegens problemen met zijn stembanden. Wel bereidde hij een nieuw theaterprogramma voor, The show must go on, dat in april 1984 in première zou moeten gaan. Het kwam er niet meer van. Begin 1984 liet hij zich voor keelkanker opnemen in het Antoni van Leeuwenhoek-ziekenhuis in Amsterdam. Op 24 februari 1984 overleed hij op 44-jarige leeftijd. Halsema ligt begraven op de Amsterdamse begraafplaats Zorgvlied.