Ford Transit

Eerste generatie - facelift
Ford Transit (1979)
Productiejaren	1977 - 1986
Fabriek	België: Genk VK: Southampton Nederland: Amsterdam Turkije: Istanbul Nieuw-Zeeland: Lower Hutt
Portaal    Auto

In augustus 1977 debuteerde een faceliftversie. Deze facelift was zo groot, dat Ford zelf naar het model refereerde als Transit Mark II. De facelift had een langere neus met meer ruimte voor nieuwe, grotere motoren. De styling van de neus werd in lijn gebracht met de rest van Ford's gamma, met onder meer: vierkante lichtunits en een zwarte grille met lamellen. De achterkant bleef ongewijzigd. Het spartaans aandoende metalen dashboard uit de Mark I werd vervangen door een plastic versie met het instrumentarium en de versnellingspook uit de Ford Taunus/Cortina Mk.4.

De Mark II was beschikbaar in zes versies: gesloten enkele cabine, combi, chassis cabine, pakketjesbus en crewbus. Alle versies waren verkrijgbaar met een korte wielbasis (2690 mm) en een lange wielbasis (3000 mm). Door deze verschillende versies, de verschillende wielbases en de verschillende motoren die beschikbaar waren, was de Transit enorm customizable. Dit gaf de zakelijke sector veel flexibiliteit en maakte de Transit populair.

In 1981 werd op het Europese vasteland de Transit Clubmobil geïntroduceerd door camperbouwer Hymer. Deze had een 1,6 / 2,0 OHC motor en een aangepast interieur met stof bekleedde 'captain seats', vloerbedekking, sportief stuurwiel, 14 inch aluminium velgen, verstelbare stoelen, bagage box, voorste spoiler, getint glas, stuurbekrachtiging, reservewielhouder en een ladder aan de achterdeur. In drie jaar tijd werden er 150 geproduceerd. Geschat wordt dat er nog steeds 20 van bestaan.

Aan het eind van 1982 werd een vierwielaangedreven versie toegevoegd aan het gamma. Deze werd in eerste instantie alleen geproduceerd voor de Duitse markt. De versie was ontwikkeld in samenspraak met een Ford dealer in Stuttgart. Later werd deze versie ook op andere markten aangeboden.

De tweede generatie, met codenaam VE6 verscheen in januari 1986 en was opvallend door zijn "one box" design (d.w.z. voorruit en motorkap liggen bijna onder dezelfde hoek). De ophanging was volledig onafhankelijk op de versie met korte wielbasis. De reeks leverbare motoren werd bijna onveranderd overgenomen uit de vorige generatie.

Een kleine facelift volgde in 1992. Hierbij kreeg de gehele range onafhankelijke ophanging voor. Daarnaast werd de bodem aangepakt, zodat de versies met lange wielbasis ook leverbaar waren met enkele wielen achter, in plaats van standaard dubbele wielen. Verder werd het toegestane laadgewicht verhoogd. Deze modellen waren herkenbaar aan de ietwat afgeronde koplampen.

Deze versie van de Transit werd in Australië pas verkocht vanaf 1994, na 13 jaar totale afwezigheid op deze markt.

1995–2003 Ford Transit (tweede grote facelift)

Een grote facelift vond plaats eind 1994. Dit bracht voor de Transit een nieuwe neus en een nieuw dashboard. Daarnaast kwam een nieuwe 2,0 liter motor, die tussen 1993 en 1998 ook in de Ford Scorpio te vinden was. Verder werden opties toegevoegd, zoals airconditioning, elektrische ramen, centrale vergrendeling, elektrisch verstelbare spiegels en airbags.

Voor de dertigste verjaardag van de Transit kwam Ford met een limited edition, de Transit Hallmark. Van deze versie werden er 600 gemaakt, verkrijgbaar in drie kleuren. Van elke kleur werden 200 stuks gemaakt.

Deze faceliftversie met codenaam VE83 was leverbaar tot 2000. In Vietnam werd deze versie tot 2003 gebouwd, waarna deze werd vervangen door de nieuwe generatie.

Een flinke facelift van de carrosserie volgde in augustus 2006. Hierbij werd een nieuw front geïntroduceerd en kreeg de Transit andere achterlichten. Ook kreeg de Transit een nieuw interieur met een versnellingspook op het dashboard en een nieuwe radio. Naast veranderingen in de styling, werd ook de aandrijflijn herzien. De oude benzinemotor werd vervangen door die uit de Ford Ranger, de inhoud van de voorwielaangedreven diesel werd vergroot van 2,0 naar 2,2 liter en alle dieselversies kregen een hoge druk commonrail systeem (TDCI). De aandrijflijn werd herzien om tegemoet te komen aan de nieuwe emissienormen. De faceliftversie werd in 2007 uitgeroepen tot Bestelauto van het Jaar, ondanks alle nieuwe concurrerende modellen die dat jaar op de markt kwamen. In 2007 verving de Transit in Mexico het model Ford Freestar en kreeg hierbij ook voor het eerst een vijfcilinder motor.

Halverwege 2006 werd de "Sport Van" in productie genomen. In deze versie lag een 130 pk (96 kW) sterke motor en werd gestyled met Le Mans striping en 18 inch aluminium velgen. Aan het eind van 2007 werd de motor vervangen door een 140 pk (103 kW) sterke motor met een zes versnellingsbak.

Deze zes versnellingsbak werd eind 2008 ook geïntroduceerd in de wat milder gemotoriseerde versies van de Transit, toen de 100 pk (81 kW) motor werd geüpgraded naar 115 pk (85 kW).

Om de prijs "Bestelauto van het jaar 2007" te vieren, bouwde Ford een verlengde versie, de Transit XXL. Het is een uniek model en tevens de duurste Transit ooit gemaakt.