Fed Cup

De competitie wordt georganiseerd door de Internationale Tennisfederatie (ITF) en werd voor het eerst gehouden in 1963 ter gelegenheid van de vijftigste verjaardag van de ITF. Toen deden er 16 landen mee; het toernooi werd gehouden op de Queens Club in Londen. De eerste winnaar was de Verenigde Staten van Amerika.

• Tot 1995 werd het toernooi gedurende een week telkens in een ander land gehouden. Aan de eerste uitvoering deden 16 landen mee. Door het groeiend aantal deelnemende landen werden vanaf 1992 regionale voorronden gehouden.
• In 1995 wijzigde de ITF de naam van het toernooi van "Federation Cup" in "Fed Cup" – tegelijkertijd werd de toernooiopzet flink gewijzigd. De succesvolle formule van uit- en thuiswedstrijden die in de Davis Cup werd toegepast, werd overgenomen in de Fed Cup. De wedstrijden vonden verspreid over het seizoen plaats. Vanaf toen bestond een ontmoeting uit vijf "rubbers" (vier enkelspelpartijen en één dubbelspelpartij), voor die tijd waren dat er drie (twee in het enkelspel en één in het dubbelspel).
• De opzet is nog enkele keren op kleine onderdelen gewijzigd. Vanaf 2005 tot en met 2019 was de opzet zodanig dat alleen de acht landen in de Wereldgroep I konden spelen om de Fed Cup-titel. Alle overige landen probeerden via regionale zones en de Wereldgroep II naar de Wereldgroep I te promoveren. In drie weekeinden werden de eerste ronde, halve finales en de finale gespeeld.
• Vanaf 2020 wordt een eindtoernooi gespeeld met 12 landen in één week in één stad. Landen uit de Wereldgroep, die nu bestaat uit 20 landen, kunnen zich hiervoor plaatsen. Alle overige landen spelen in de regionale zones en proberen te promoveren naar de Wereldgroep.

De Verenigde Staten domineerden lange tijd het toernooi. Van de 56 edities die tot en met 2018 werden gehouden, wonnen zij er 18 en waren zij 12 keer verliezend finalist. Van 1976 tot en met 1982 wonnen ze zelfs alle edities. Australië volgt op afstand met 7 overwinningen en 10 verloren finales – tussen 1973 tot en met 1980 was het in elke finale present.

In de eerste negen uitvoeringen werd de titel verdeeld tussen de Verenigde Staten en Australië. In de eerste twintig versies wisten alleen Zuid-Afrika in 1972 en Tsjecho-Slowakije in 1975 de hegemonie van de VS en Australië te doorbreken.

Wereldgroep

Eindtoernooi
In het eindtoernooi spelen twaalf landen om de Fed Cup. De eindronde wordt gedurende één week in één stad gehouden. Voor dit toernooi zijn drie landen rechtstreeks gekwalificeerd; de twee finalisten van de vorige editie en het gastland. Een vierde land krijgt een wildcard. De acht overige plaatsen worden ingevuld door de winnaars van de kwalificatieronde. De eerste drie edities (2020 t/m 2022) worden gehouden in Boedapest.[1]

De twaalf landen worden in vier groepen van drie verdeeld en binnen een groep spelen alle landen een keer tegen elkaar. De vier groepswinnaars spelen vervolgens een halve finale en de winnaars daarvan spelen in de finale om de titel. De twee finalisten plaatsen zich voor de volgende editie van het eindtoernooi, de twee slechtste landen degraderen naar een regionale zone, de overige landen komen het jaar daarop uit in de kwalificatieronde.

Kwalificatieronde
De zestien landen die in de Wereldgroep zitten, maar niet rechtstreeks voor het eindtoernooi zijn geplaatst, spelen in een uit- of thuiswedstrijd tegen een ander land uit de Wereldgroep. De winnaar plaatst zich voor het eindtoernooi. De verliezer gaat naar de play-offs waarin het speelt om degradatie te voorkomen.

Regionale zone

De overige landen spelen in een van de regionale groepen. Er is een Europees/Afrikaanse zone, een Amerikaanse zone en een Aziatisch/Oceanische zone. De landen in de regionale zones zijn verdeeld in twee of drie groepen, afhankelijk van het aantal landen, waarbij groep 1 de sterkste is en groep 3 de zwakste. Er wordt hier niet meer in een thuis- of uitwedstrijd gespeeld, maar in een toernooivorm. Gedurende een week in een of meer van die landen spelen alle landen hun wedstrijden. De sterkste landen promoveren naar een hogere groep of mogen in de play-off spelen voor promotie naar de Wereldgroep. De zwakste landen degraderen naar een lagere groep.

Een ontmoeting tussen landen heeft plaats over drie tenniswedstrijden (ook wel rubbers genoemd) en wordt op één dag gespeeld. Twee enkelspelen en aan afsluitend dubbelspel. Uitzondering zijn de wedstrijden in de kwalificatieronde en de play-offs. Die gaan over vier enkelspelen en een afsluitend dubbelspel. De eerste dag twee enkelspelen en de dag erna de omgekeerde enkelspelen gevolgd door het dubbelspel. Niet alle vijf wedstrijden hoeven gespeeld te worden. Als na de eerste drie wedstrijden er al een beslissing is gevallen, wordt het vierde enkelspel niet gespeeld maar wel het dubbelspel. Is er na vier wedstrijden een beslising, dan kunnen de landen onderling bepalen of het dubbelspel nog wel wordt gespeeld.

De vijf meest recente finales zijn:

jaar	winnaar	verliezend finalist	score
2015	Tsjechië Petra Kvitová Karolína Plíšková Lucie Šafářová Barbora Strýcová	Rusland Jekaterina Makarova Maria Sjarapova Anastasija Pavljoetsjenkova Jelena Vesnina	3-2
2016	Tsjechië Lucie Hradecká Petra Kvitová Karolína Plíšková Barbora Strýcová	Frankrijk Alizé Cornet Caroline Garcia Kristina Mladenovic Pauline Parmentier	3-2
2017	Verenigde Staten Alison Riske Shelby Rogers Sloane Stephens Coco Vandeweghe	Wit-Rusland Vera Lapko Lidzija Marozava Aryna Sabalenka Aljaksandra Sasnovitsj	3-2
2018	Tsjechië Kateřina Siniaková Barbora Strýcová	Verenigde Staten Sofia Kenin Alison Riske	3-0
2019	Frankrijk Kristina Mladenovic Caroline Garcia Pauline Parmentier	Australië Ashleigh Barty Ajla Tomljanović Samantha Stosur	3-2

• Officiële website