Elias James Corey
Elias James Corey (Methuen (Massachusetts), 12 juli 1928) won in 1990 de Nobelprijs voor Scheikunde voor zijn bijdragen aan de synthetische organische chemie.
 | ||||
| 12 juli 1928 | ||||
 | ||||
Elias James Corey | ||||
| Geboorteland | Verenigde Staten | |||
| Geboorteplaats | Methuen | |||
| Nobelprijs | Scheikunde | |||
| Jaar | 1990 | |||
| Reden | "Voor zijn ontwikkeling van de theorie en methodologie van organische syntheses." | |||
| Voorganger(s) | Sidney Altman Thomas Cech | |||
| Opvolger(s) | Richard Ernst | |||
| ||||
Biografie
Corey promoveerde bij prof. John C. Sheehan op het gebied van synthetische penicillines in 1950. Later dat jaar kreeg hij een positie aan de Universiteit van Illinois in Urbana-Champaign. In 1954 werd hij tot assistent hoogleraar benoemd en 1956 tot hoogleraar. Hij hield zich vooral bezig met de synthese van complexe natuurstoffen. In 1959 werd Corey benoemd als hoogleraar aan Harvard waar hij nu emeritus-hoogleraar is.
Corey werkte voornamelijk aan de synthese van natuurstoffen, vooral door de synthese van prostaglandines is hij bekend geworden. Door het toepassen zogenaamde retrosynthese-strategie werd het mogelijk om vele complexe structuren op een logische manier te synthetiseren. Zijn naam is verbonden aan een aantal organische reacties, waaronder de Corey-Fuchs-reactie, de Corey-Kim-oxidatie, de Corey-Seebach-reactie, de Corey-Winter-olefinering en de Johnson-Corey-Chaykovski-reactie.
Tijdens de toekenning van de Priestley Medal, claimde Corey Robert Burns Woodward geïnspireerd te hebben tot het opstellen van de Woodward-Hoffmann-regels. Deze claim werd fel tegengesproken door Roald Hoffmann in Angewandte Chemie.
Bronnen, noten en/of referenties
|