Aziz Sancar
Aziz Sancar (Savur, 8 september 1946) is een Turks-Amerikaans scheikundige die gespecialiseerd is in de reparatie van DNA-schade en celcyclus.
 | ||||
| 8 september 1946 | ||||
 | ||||
| Geboorteland | Turkije | |||
| Geboorteplaats | Savur | |||
| Nobelprijs | Scheikunde | |||
| Jaar | 2015 | |||
| Reden | Voor hun mechanische studies van DNA-reparatie. | |||
| Samen met | Tomas Lindahl Paul Modrich | |||
| Voorganger(s) | Eric Betzig Stefan Hell William Moerner | |||
| Opvolger(s) | Jean-Pierre Sauvage Fraser Stoddart Ben Feringa | |||
| ||||
In 2015 kreeg hij samen met Tomas Lindahl en Paul Modrich de Nobelprijs voor Scheikunde voor hun mechanische studies van DNA-reparatie.[1] Hij als biochemist en moleculair bioloog verbonden aan de Universiteit van North Carolina te Chapel Hill en Yale-universiteit.
Werk
Sancar deed onderzoek naar het herstelvermogen van bacteriën. Na blootstelling aan intense ultraviolette straling herstelden bacteriën zich onder invloed van zichtbaar blauw licht. In 1976 ontdekte hij dat het enzym photolyase voor dit herstel verantwoordelijk is, maar lange tijd was onduidelijk hoe dit proces plaatsvond.
Via experimenten ontdekte Sancar het DNA-reparatiemechanisme van nucteotide excision repair (NER). Hierbij wordt rond de ontdekte fout een stuk van 12-13 'letters' door het enzym (nuclease) exinuclease uit de DNA-streng verwijderd. Vervolgens maakt het enzym polymerase een nieuw, correct stuk DNA aan dat door ligase in het gat wordt geplakt. In 1983 publiceerde Sancar zijn resultaten.[2]
Later toonde hij aan dat dit mechanisme in alle levende cellen, dus ook in die van mensen, voorkomt.
Bronnen, noten en/of referenties
|