John de Warenne

John de Warenne werd geboren als de zoon van graaf William de Warenne en Maud Marshall. Zijn vader overleed al toen John nog jong was en hij werd vervolgens opgevoed aan het koninklijk hof. Peter II van Savoye werd aangesteld als voogd van de landerijen van De Warenne. In 1247 huwde John de Warenne met Alice de Lusignan, een halfzus van koning Hendrik III.

In 1260 steunde hij Simon V van Montfort in de Tweede Baronnenoorlog, maar drie jaar later steunde hij weer de koning. Hij vocht aan de zijde van de koning tijdens de Slag bij Lewes en Evesham. Vervolgens vocht hij mee in de militaire campagnes van Eduard I in Wales en was hij in 1296 ook betrokken bij de invasie in Schotland. Hij werd dan ook door de koning aangesteld als landvoogd van Schotland. Hij keerde al binnen een jaar terug naar Engeland omdat het Schotse klimaat te slecht voor zijn gezondheid was.

De Warenne werd gedwongen om terug te keren naar Schotland na de opstand van William Wallace door wie hij werd verslagen in de slag bij Stirling Bridge. Toch was hij in 1298 in staat om Berwick te heroveren en was hij een van de legeraanvoerders tijdens de Slag bij Falkirk waar Wallace werd verslagen. John de Warenne overleed in 1304 en werd bijgezet in de priorij van Lewes. Hij werd als graaf opgevolgd door zijn kleinzoon John.

John de Warenne was gehuwd met Alice de Lusignan en kreeg met haar drie kinderen:

• Eleanor, huwde met Henry Percy
• Isabella, huwde met de Schotse koning John Balliol
• William, huwde met Joan de Vere en werd de vader van John de Warenne