E-nummer

Een E-nummer is een code voor een stof die binnen de Europese Unie (EU) toegelaten is als additief in voedingsmiddelen die bedoeld zijn voor menselijke consumptie. Internationaal gezien kent de EU de strengste toelatingsnormen van alle geïndustrialiseerde landen en daarmee dus ook het kleinste aantal toegestane additieven. Het getal achter de E verwijst naar het nummer van de additief in de Codex Alimentarius, het internationale nummeringssysteem voor voedseladditieven. Tal van heel 'gewone' stoffen zoals kurkuma (E100), karamel (E150), azijnzuur (E260), koolzuur (E290), vitamine C (E300), johannesbroodpitmeel (E410), gelatine (E441) en ve-tsin (E621) hebben als toegelaten additief een E-nummer gekregen.

Een melkchocoladereep van de Poolse fabrikant Baron voor de markt in Hong Kong vermeldt E476 (Polyglycerol-polyricinoleaat) als toegevoegde emulgator.

In de Europese Unie moeten alle voedingsadditieven vermeld staan op de ingrediëntenlijsten waarbij zowel de naam als de functie van het additief vermeld moet zijn. Fabrikanten mogen zelf kiezen of ze de naam van de stof of diens E-nummer op de ingrediëntenlijst weergeven.[1]

Toelating

Binnen de Europese Unie moeten alle voedingsadditieven toelating krijgen voordat ze in voedingsmiddelen gebruikt mogen worden.[1] Daarvoor moet voldoende aannemelijk worden gemaakt dat het additief technisch gezien benodigd is, dat het geen schade veroorzaakt aan de consument bij het beoogde gebruik en dat er geen sprake is van misleiding van de gebruikers.[2] In de Europese Unie zorgen de Europese Commissie, Parlement en Raad voor de regulering hiervan. Het zijn in het bijzonder de commissie en de lidstaten die bepalen welke stoffen toelating krijgen en in welke proporties ze toelaatbaar zijn.[1] Voor de beoordeling of een voedingsadditief toegestaan is, is de Europese Commissie verplicht om het Wetenschappelijke Comité voor Voedsel te consulteren. Dit comité is inmiddels overgegaan in de Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid. Deze onderzoekt en rapporteert over de giftigheid van de stof, de hygiëne tijdens de productie en de potentiële problemen met betrekking tot de voedselveiligheid.[2]

Voor iedere stof met een E-nummer is een maximaal te gebruiken hoeveelheid opgegeven die niet overschreden mag worden. De voedseladditieven met een E-nummer (ongeveer 350) zijn een beperkte selectie uit de wereldwijd toegestane lijst van additieven. De Codex Alimentarius omvat bijvoorbeeld zo'n 700 additieven.

Internationale verschillen

In de Verenigde Staten zijn meer additieven toegelaten dan in de Europese Unie. Andersom is de kleurstof Amarant toegelaten in de Europese Unie, maar niet in de Verenigde Staten. De Europese Unie was ook lang terughoudend met de toelating van steviolglycosides, die in meerdere landen al wel werden toegelaten.

Zie ook
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.