Dominique Strauss-Kahn

Strauss-Kahn was lid van het Franse Parlement sinds 1986. Hij was een drietal keren minister, onder andere voor financiën, industrie, economie en handel in de socialistische regeringen die werden geleid door achtereenvolgens Édith Cresson, Pierre Bérégovoy en Lionel Jospin. Voordien was hij actief in de plaatselijke en regionale politiek. Zo was hij onder meer burgemeester van de gemeente Sarcelles, in de buurt van Parijs. In 1999 moest hij aftreden als minister na beschuldigingen van corruptie in een vorige functie als advocaat van het studentenziekenfonds MNEF.[1] Van deze beschuldiging werd hij vrijgesproken in november 2001. In 2007 stelde hij zich binnen de PS kandidaat voor de presidentsverkiezingen dat jaar, maar Ségolène Royal werd door de PS als presidentskandidaat gekozen.

Eind 2007 werd hij benoemd tot directeur-generaal van het Internationaal Monetair Fonds IMF, waar hij Rodrigo de Rato y Figaredo opvolgde. Hij werd in 2011 algemeen getipt als dé linkse kandidaat voor de Franse presidentsverkiezingen van 2012 en haalde in opiniepeilingen een beter resultaat dan zittend president Nicolas Sarkozy. Daar kwam een einde aan door de affaire DSK, die zich in New York afspeelde. Dientengevolge moest hij zijn ambt als directeur-generaal van het IMF neerleggen en zag hij er vanaf aan de Franse presidentsverkiezingen van 2012 mee te doen.

Op 5 juli 2011 werd Strauss-Kahn door Christine Lagarde als directeur-generaal van het IMF opgevolgd.

Op 14 mei 2011 werd Strauss-Kahn op John F. Kennedy International Airport gearresteerd in een Air France-vliegtuig, nadat Nafissatou Diallo[2], een hotelmedewerkster, hem ervan had beschuldigd dat hij haar in zijn hotelkamer had aangerand en gedwongen had tot orale seks.[3][4]

De termijn om zich op te geven als kandidaat voor de Franse presidentsverkiezingen van 2012 verstreek op 16 maart 2012, de verkiezingen zelf werden op 22 april en 6 mei gehouden. Omdat hij die tijd voor zijn proces nog in Amerika moest blijven, kon hij daar niet aan meedoen.

Toen Strauss-Kahn op maandag 16 mei 2011 voor de eerste maal voor de rechtbank moest verschijnen pleitte hij 'onschuldig'. De vraag om op borgtocht vrij te komen wordt afgewezen, omdat men vreesde dat hij naar Frankrijk zou vluchten. Strauss-Kahn werd vervolgens naar de Rikers Island-gevangenis overgebracht, in New York.[5] Bij schrijven van 18 mei 2011 vanuit zijn cel diende DSK zijn ontslag in als directeur-generaal van het IMF. Hij werd per 29 juni 2011 opgevolgd door Christine Lagarde, toen in Frankrijk minister van Economische Zaken, Financiën en Handel.

Op 19 mei 2011 besloot een grand jury, dat Strauss-Kahn onder voorwaarden in vrijheid mocht worden gesteld. Hij moest een borgsom van een miljoen US dollar betalen, zijn paspoort werd ingetrokken en hij kreeg in New York elektronisch huisarrest in de flat van zijn dochter.

Op 1 juli 2011 verscheen in The New York Times een bericht, dat de aanklacht tegen Strauss-Kahn op losse schroeven zou zijn komen te staan omdat openbaar aanklager Cyrus Vance, Jr. de geloofwaardigheid van het kamermeisje in twijfel trok. Zij zou meermalen hebben gelogen en zou banden hebben met drugscriminelen. Op diezelfde dag kwam Strauss-Kahn vervroegd voor de rechter.[6] Na de zitting werd besloten, rekening houdend met de veranderde situatie, om zijn huisarrest op te heffen. Zijn paspoort werd echter nog niet teruggegeven. Op 18 juli 2011 werd de rechtszaak voortgezet.[7]

Op 22 augustus 2011 liet het Amerikaanse Openbaar Ministerie de aanklachten tegen Strauss-Kahn vallen, omdat de aanklager de verklaringen van het vermeende slachtoffer niet betrouwbaar genoeg vond. Een dag later blies de rechter de zaak af. De door het kamermeisje aangespannen civiele procedure ter zake van schadevergoeding werd daarentegen nog voortgezet, en de Franse justitie beraadde zich nog op een behandeling van de aanklacht van Banon.

Op 18 september 2011 gaf Strauss-Kahn zijn eerste tv-interview sinds het losbarsten van de affaire, op de Franse zender TF1. Hij gaf toe een 'ongepaste relatie' met het kamermeisje te zijn begonnen en dat hij een 'morele fout' had gemaakt.[8] Hij vond zelf dat hij had gefaald.

In december 2012 werd een financiële schikking getroffen met het kamermeisje, waardoor een verdere procesgang werd stopgezet. De inhoud van de deal is vertrouwelijk gebleven.

De Franse schrijfster Tristane Banon heeft op 5 juli 2011, midden in de hetze van de zaak Strauss-Kahn in New York, in Frankrijk een aanklacht tegen Strauss-Kahn ingediend. Hij zou in februari 2003 hebben geprobeerd haar te verkrachten.[9] Deze zaak werd op 13 oktober 2011 geklasseerd zonder gevolg door het Parijse openbare ministerie wegens verjaard. De schrijfster zag uiteindelijk af van een burgerlijke vordering.[10]

In het voorjaar van 2011 werd in Frankrijk een onderzoek geopend naar een netwerk dat luxeprostitutie en seksfeesten organiseerde, onder andere in het Carlton-hotel te Rijsel. Een van de genoemde verdachten was Strauss-Kahn. Hij heeft de feestjes nooit ontkend, maar wel het feit dat hij op de hoogte was dat de meisjes betaald werden voor hun aanwezigheid. In de zomer van 2013 werd uiteindelijk beslist om Strauss-Kahn naar de rechtbank door te verwijzen op verdenking van pooierschap.[11] Onder grote mediabelangstelling startte begin februari 2015 het proces voor de Rijselse rechtbank. Op 12 juni 2015 werd Strauss-Kahn op alle punten vrijgesproken.[12]