Antimoon(III)oxide

Antimoon(III)oxide wordt gevormd door de klassieke verbrandingsreactie van elementair antimoon met zuurstofgas:

${\displaystyle \mathrm {4\ Sb\ +\ 3\ O_{2}\longrightarrow \ 2\ Sb_{2}O_{3}} }$

Het kan ook bekomen worden door antimoonhoudende mineralen, bijvoorbeeld stibniet, te roosten:

${\displaystyle \mathrm {2\ Sb_{2}S_{3}\ +\ 9\ O_{2}\longrightarrow \ 2\ Sb_{2}O_{3}\ +\ 6\ SO_{2}} }$

Antimoon(III)oxide wordt gebruikt in de textielindustrie als vlamvertrager en als synergist van polygebromeerde difenylethers: er is daarom minder gebromeerde vlamvertrager nodig voor hetzelfde effect.

Het kan geoxideerd worden tot antimoon(V)oxide, dat eveneens een vlamvertrager is.

Antimoon(III)oxide is een katalysator bij de productie van polyethyleentereftalaat (pet).

Het wordt toegevoegd aan glas, keramische materialen en email om ze ondoorzichtig te maken.

In het verleden is het ook gebruikt als wit pigment.

Antimoon(III)oxide is een stabiele verbinding. Bij verhitting komt er een giftig gas vrij: stibine. De stof is irriterend voor ogen, huid en de luchtwegen.

Antimoon(III)oxide is carcinogeen gebleken bij proefdieren, maar het is niet duidelijk of dit relevant is voor de mens. Bij proefdieren is ook gebleken dat de stof mogelijk schadelijk is voor de voortplanting of de ontwikkeling.

•  International Chemical Safety Card van Antimoon(III)oxide
• (en) Gegevens van Antimoon(III)oxide in de GESTIS-stoffendatabank van het Duitse Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung (IFA) (JavaScript vereist)