Daniël François Scheurleer

Scheurleer was lid van het Nederland's Patriciaatsgeslacht Scheurleer en zoon van de bankier Willem Jacobus Gerhard Scheurleer (1825-1882), lid van de Provinciale Staten van Zuid-Holland 1877-† en honorair consul van Mexico, en Martina Susanna Constantia Heldewier (1830-1902).

Hij huwde in 1880 Maria Elzina Petronella Lunsingh Tonckens (1860-1891) en in 1892 met haar zuster Etta Arnolda Lunsingh Tonckens (1862-1914). Hij kreeg twee kinderen:

• Hij had een zoon uit zijn eerste huwelijk: prof. dr. Constant Willem Lunsingh Scheurleer (1881-1941). Zijn zoon en diens nakomelingen dragen de naam Lunsingh Scheurleer.
• Hij had een dochter uit zijn tweede huwelijk: Helena Aletta Scheurleer (1893-1924).

Scheurleer studeerde aan de Handels-Lehranstalt te Dresden van 1872 tot 1874. Hij was lid van de firma Scheurleer & Zoonen en in die laatste hoedanigheid onder andere de bankier van Louis Couperus. In 1891 nam hij het initiatief tot het aanleggen van de wijk Duinoord in Den Haag. Aan het eind van de 19e eeuw stichtte hij ook het landgoed Darthuizerberg tussen Doorn en Leersum. Scheurleer was medeoprichter en voorzitter van de Bond voor de Geld- en Effectenhandel in de Provincie in 1903; voorzitter en medeoprichter van de Vereeniging voor den Haagschen Geld- en Effectenhandel; medeoprichter van De Haagsche Effectensociëteit (1905); voorzitter van de Haagsche Bankiersvereeniging (1917) en lid van de Raad van Commissarissen van de Nederlandsche Bank voor Zuid-Afrika (1918-1927). Daarnaast was hij voorzitter van de Vereeniging voor Nederlandsche Muziekgeschiedenis (nu Nederlands Muziek Instituut) (1896-1927), oprichter van de Société Union Musiologique in 1921 en medeoprichter van de Vereeniging Het Nederlandsche Zeewezen in 1901.

Hij werd begraven op de Scheveningse begraafplaats Ter Navolging. Zijn graf met steennummer 71 bevindt zich binnen de bemuring van de begraafplaats.

Scheurleer legde een grote verzameling aan van muzikaal bronnenmateriaal en van ca. 1100 historische (westerse en niet-westerse) muziekinstrumenten. Hij publiceerde onder meer studies over Nederlandse liedboeken en het muziekleven in Nederland in de tweede helft der 18e eeuw. Zijn verzameling stelde hij tentoon in zijn Muziekhistorisch Museum Scheurleer (1905-1935) naast zijn woning aan de Carnegiestraat 12 (of 10-14), op de hoek van de Laan van Meerdervoort in Den Haag. Hier hield hij ook zondagmiddagrecepties en concerten.

Het museum werd na zijn dood voortgezet, maar leidde door geldgebrek een kwijnend bestaan. De verzameling is in 1935 aangekocht door de gemeente Den Haag en ondergebracht in het Gemeentemuseum Den Haag, met zijn voormalige assistent Dirk J. Balfoort als conservator. De bibliotheek (ca. 13.000 titels) maakt tegenwoordig deel uit van de collectie van het Nederlands Muziek Instituut. Bronnenmateriaal over het Nederlands lied bevindt zich in de Koninklijke Bibliotheek.

• Voor zijn muziekhistorisch onderzoek werd hem in 1910 een eredoctoraat verleend door de Rijksuniversiteit Leiden.
• Hij was Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw en Officier in de Orde van Oranje-Nassau.

• D. van den Hul, 'Scheurleer, Daniël François (1855-1927)', in: Biografisch Woordenboek van Nederland 1 (1979).