Cuesta van het Waasland

De Cuesta van het Waasland is een landschap in het Waasland, dat ontstaan is doordat de naar het noordnoordoosten afhellende bodemlagen van het noorden van België ongelijk eroderen. In het Waasland is het een kleilaag die meer weerstand bood aan erosie en leidde tot een scherp geprononceerd cuestafront van Waasmunster over Temse tot Rupelmonde, met een zachte noordhelling tot Vrasene die bedekt is met een laag zand tot 4m dik. De kleilaag zet zich voort in de Rupelstreek van Boom, maar de cuesta wordt in Rupelmonde onderbroken door het doorbraakdal van Hoboken. In het NO van België, te Mol, ligt dezelfde kleilaag reeds op een diepte van 160 tot 260m. De maximale hoogte van de cuesta is ongeveer 30m, te Waasmunster, ongeveer even hoog als het hoogste punt (te Reet) van het Boomse.

Door de ondoordringbaarheid van klei voor water, kent de Cuesta van het Waasland een hoge grondwaterstand, hetgeen de landbouw bemoeilijkte. Mogelijk is dit ook de grondslag voor de naam Waasland (waas in de oude betekenis van slijk, bij eb droogvallend land). De afwatering van de Cuesta van het Waasland geschiedt enkel door de Barbierbeek voor het hoge gedeelte, en de Vrasenebeek voor de voet. In het cuestafront en de polders ten zuiden daarvan welt grondwater op. Het is daar dat de oudste kernen van bewoning gevonden worden.

Reeds in Romeinse tijd werd de klei van het Waasland ontgonnen, en onder andere in Tielrode, Steendorp en Kruibeke/Burcht zijn nu nog steenbakkerijen actief.