Constant Huygelen

Vanaf 1955 tot 1960 ging hij in overheidsdienst aan het werk in Belgisch-Congo en Rwanda, eerst als veearts in Elisabethstad en nadien als hoofd van de afdeling virologie van het veterinair labo Astrida te Butare.

Na zijn terugkeer in België kwam hij in dienst als wetenschappelijk onderzoeker bij Recherche et Industrie Thérapeutiques (R.I.T.) te Genval en Rixensart waar hij de leiding had van het departement biologie en na de overname van R.I.T. bij SmithKline Beecham waar hij zijn carrière in 1992 afsloot als algemeen directeur van Smith Kline Beecham Biologicals. Tijdens zijn meer dan dertig jaar in de pharmaceutische industrie was hij actief bij onderzoek, ontwikkeling, productie en testen van talrijke vaccins zowel voor veterinair als menselijk gebruik. Hij maakte vooral naam bij het ontwikkelen van vaccins tegen polio, rodehond, griep, mazelen, hepatitis B, hepatitis A en het geneesmiddel Infanrix.

In 1973-1974 was Huygelen houder van een Emile Francqui-leerstoel aan de Universiteit Gent. In 1987 ontving hij de Prix de l’innovation technologique de la région Wallonne en de Galenusprijs voor de ontwikkeling van het hepatitis B-vaccin. Voor het academiejaar 1996-1997 werd hem de George Sarton medaille toegekend op voordracht van de afdeling dierengeneeskunde van de UG.

Behalve lid van de WHO was Huygelen voorzitter van de International Association for Biological Standardisation, en expert bij het Advisory Panel for Biological Standardisation. Hij is auteur of co-auteur van 140 wetenschappelijke publicaties, vooral met betrekking tot vaccinatie en houder of co-houder van meerdere patenten.