Charles Tombeur

Op 16 jarige leeftijd sluit zich aan bij het 9e Linieregiment waar ze hem snel opmerken. Op 20 jarige leeftijd is hij afgestudeerd aan de Militaire School in Brussel. In 1902 vertrekt hij naar Kongo-Vrijstaat en bereikt hij de graad van Kapitein-Commandant. Hij bleef er tot de overdracht aan België in 1908. In mei 1912 keerde hij terug naar Congo als inspecteur-generaal en bestuurder van de Katangaprovincie (tot 1914).

Kaart van militaire campagne in Oost Afrika

In april 1916, tijdens de Eerste Wereldoorlog, waren er drie brigades van de Force Publique van Belgisch-Congo onder leiding van generaal Charles Tombeur die Duits-Oost-Afrika binnengedrongen.[2] De noordelijke brigade onder leiding van kolonel Philippe Molitor vertrok vanuit het noorden van het Kivumeer en veroverde Ruanda. Op 9 mei veroveren ze Kigali en na een lange, moeilijke tocht en zware gevechten in de buurt van de toenmalige hoofdstad Nyanza, ten zuiden van Kigali, geeft koning Musinga van Rwanda zich over aan kolonel Molitor. De zuidelijke brigade onder leiding van luitenant-kolonel Frederik Valdemar Olsen vertrok tussen het Kivumeer en het Tanganyikameer en veroverde Urundi. De troepen van Olsen rukken op naar Usumbura (ex-Bujumbura) en veroveren de stad op 6 juni 1916. De derde brigade onder leiding van luitenant-kolonel Moulaert was actief op het Tanganyika-front (nu Tanzania) waar het moest vechten tegen de troepen van generaal Paul von Lettow-Vorbeck. Op 28 juli valt Kigoma, de grootste Duitse basis aan het Tanganyikameer en het eindstation van de spoorlijn die via Tabora naar Dar es Salaam loopt.

Daarna volgt de Slag bij Tabora. De strijd wordt beslist op 19 september. Kapitein Pieren leidt de spits van de gevechtscolonne en bereikt als eerste Tabora. Hij ontdekt er 129 gevangen FP-soldaten. Onder hen twee blanken. Een van hen is erin geslaagd een Belgische vlag verborgen te houden. Die wordt gehesen in plaats van de witte vlag die de Duitsers aan hun hoofdkwartier hadden opgehangen als teken van overgave. De Belgische vlag zal vijf maanden boven Tabora wapperen, tot de stad op 25 februari 1917 wordt overgedragen aan het VK. Het Verenigd Koninkrijk, in Afrika destijds vertegenwoordigd door generaal Jan Christian Smuts, lieten de belgen terugtrekken naar Ruanda-Urundi zogezegd ter verdediging van dat veroverde gebied om latere aanspraken van de belgen op Tanganyika te vermijden.

Na zijn overwinning in de Slag bij Tabora droeg hij het bevel over aan luitenant-kolonel Armand Huyghé en werd hij militair gouverneur van de Ruanda-Urundi (tot 22 november 1916). In 1917 werd hij benoemd tot algemeen vice-gouverneur van Belgisch Congo en nadien tot administrateur-generaal van Katanga (1918-1920).

In 1916 werd hij commandeur in de Engelse Orde van Sint-Michaël en Sint-George. In 1918 werd hij commandeur in het Franse Legioen van Eer. Op 29 december 1926 werd hij verheven tot de adelstand als baron. Zijn naam was dan toepasselijk Baron Charles Tombeur van Tabora.

• In Sint-Gillis op Park Avenue staat sinds 24 juni 1951 een monument met een bronzen buste van kunstenaar Jacques Marin.
• In Etterbeek hebben ze in 1937 de rue Ma Campagne omgedoopt tot rue Général Tombeur.
• In Brussel en Knokke hebben ze een Taborastraat en in Oostende en Namen een Tabvoralaan als indirecte eerbetuigingen.
• In Kinshasa en Lubumbashi zijn Avenue Tabora indirecte eerbetuigingen aan de Congolese soldaten van de Public Force die hebben deelgenomen aan de verovering van die stad.
• Zijn graf lag in de crypte van de begraafplaats Saint-Gilles in Ukkel. Zijn stoffelijk overschot werd op 16 september 2016 overgebracht van de crypte naar het gazon van de Sint-Gillis-begraafplaats voor het honderdjarig bestaan van de overwinning van Tabora en om hem te laten rusten tussen de veteranen van de 14-18-oorlog.