Force Publique

De Force Publique of Openbare Weermacht was het koloniale leger van de Onafhankelijke Congostaat en nadien van Belgisch-Congo. Op haar hoogtepunt, vlak voor de Congolese Dipenda, telde de Force Publique meer dan honderdduizend manschappen, verspreid over meer dan vijftig kazernes in alle uithoeken van Congo-Kinshasa.

Vlaggengroet op parade na de tweede wereldoorlog
Twee soldaten van de Force Publique rond 1900
Force Publique motorrijder in tijdens WOII
Vlaggengroet in 1941

Geschiedenis

Monument Force Publique Schaarbeek

De Force Publique werd opgericht in 1885 door Leopold II, koning van België en soevereine vorst van de Onafhankelijke Congostaat, met als doel het verzorgen van logistieke steun aan de Belgische kolonisten en het bezetten van strategische punten. Ook de strijd tegen de Arabische slavenhandelaren in Oost-Congo werd door de Force Publique gevoerd. De FP groeide alzo uit tot zowel een leger- als een politiemacht en stond aanvankelijk onder het rechtstreekse bevel van de gouverneur-generaal en de koning.

Het officierenkorps was en bleef uitsluitend toegankelijk voor blanken. Aanvankelijk werden uitsluitend niet-Congolese zwarten tot de Force Publique toegelaten maar vanaf de eeuwwisseling kwam daar verandering in. Elk smaldeel mocht maximaal voor 20% bestaan uit inlanders met dezelfde etnische achtergrond. Door deze maatregel kon de Force Publique overal in Congo worden ingezet.

Tijden de oorlog tegen de Mahdisten in Sudan (1881-1899) vochten ze aan de zijde van het Verenigd Koninkrijk tegen de Madhisten. Het bekendste wapenfeit is de slag bij Rejaf tijdens de Belgo-Arabische Oorlog.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog verwierf de Force Publique wereldbekendheid door zijn militaire overwinningen tijdens de slag bij Tabora. De militaire bezetting van Ruanda-Urundi en Duits-Oost-Afrika (het huidige Tanzania) vanaf 1917 gebeurde door de Force Publique. In 1916 had de Force Publique al eens victorie mogen kraaien toen zij aan de zijde van de Fransen en de Britten Kameroen veroverden op de Duitsers. Na de wapenstilstand van 1918 zou de Force Publique zich terugtrekken uit het grootste deel van Duits Oost-Afrika, dat Brits mandaatgebied werd (Tanganyika). De Force Publique bleef wel nog tot in de jaren zestig aanwezig in Ruanda-Urundi, dat voorheen deel uitmaakte van Duits Oost-Afrika en dat Belgisch mandaatgebied werd. De Force Publique werd door de vijand gevreesd omwille van zijn vermeend kannibalisme.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog vocht de Force Publique in Abyssinië (het huidige Ethiopië) tegen het Italiaanse leger. Zo nam de Force Publique Saio in na een kortdurend beleg en zorgde het samen met de Britten voor het verdrijven van de Italianen in Ethiopië.

Ondanks de successen van de Force Publique in de beide wereldoorlogen heeft België zijn koloniale troepen nooit in Europa ingezet, dit om te vermijden dat de zwarte soldaten aan de bevrijding van het moederland emancipatoire ideeën zouden overhouden.[1]

Na de Congolese onafhankelijkheid werd de Force Publique – ondanks felle weerstand van de blanke officieren – volledig ontmanteld en na de Afrikanisering gingen de restanten op in het nieuwe Armée Nationale Congolaise.

Bevelvoerders

  • Léon Roget, 08/1886–08/1888
  • Henri Avaert, 08/1888–10/1889
  • Léon Van de Putte, 07/1890–06/1891
  • Leopold Fourdin, 10/1891–06/1893
  • Georges Dielman, 06/1893–06/1895
  • Jules Van Dorpe, 06/1895–06/1898
  • Georges Dielman, 03/1899–05/1900
  • Ernest Tonglet, 05/1900–11/1902
  • Gustave Seghers, 06/1903–12/1903
  • Érasme Warnant, 05/1904–04/1906
  • Joseph Gomins, 04/1906–05/1907
  • Joseph Paternoster, 05/1907–12/1907
  • Joseph Gomins, 05/1908–05/1909
  • Albéric Bruneel, 05/1909–03/1911
  • Auguste Marchant, 03/1911–01/1916
  • Charles Tombeur, 01/1916–05/1918
  • Philippe Molitor, 06/1918–04/1920
  • Frederik Valdemar Olsen, 10/1920–08/1924
  • Paul Ermens, 11/1925–07/1930
  • Léopold De Koninck, 07/1930–07/1932
  • August Servais, 08/1932–11/1933
  • Émile Hennequin, 04/1935–11/1939
  • Auguste Gilliaert, 11/1939–12/1940
  • Paul Ermens, 12/1940–08/1944
  • Auguste Gilliaert, 08/1944–1954
  • Émile Janssens, 1954–07/1960

Literatuur

Voetnoten

Zie de categorie Force publique van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.