Cemex

Cemex is na LafargeHolcim de grootste producent van cement ter wereld. Het bedrijf telt 56 cementfabrieken met een totale capaciteit van 92,4 miljoen ton in 2017. Hiervan staat bijna 30 miljoen ton in Mexico en 15 miljoen ton in de Verenigde Staten. Dit laatste land is de grootste afzetmarkt met een omzetaandeel van 24% in 2017, 3%-punt meer dan het aandeel van Mexico in de totale omzet.

Het staat zowel aan de New York Stock Exchange als aan de Bolsa Mexicana de Valores genoteerd. In Mexico is het opgenomen in de S&P/BMV IPC aandelenindex.

In 1906 werd Cemex opgericht en startte de eerste fabriek in noord Mexico de productie. Het was een kleine fabriek met een capaciteit van 30.000 ton op jaarbasis. In 1912 werd de productie gestaakt door de Mexicaanse Revolutie en pas in 1919 weer opgestart. Gestaag werd de productiecapaciteit uitgebreid en in 1948 was deze uitgekomen op 124.000 ton per jaar.

In 1966 werd Cementos Maya overgenomen. Tien jaar later volgde een notering op de Mexicaanse aandelenbeurs. Vanaf medio tachtiger jaren begon de onderneming dankzij binnen- en buitenlandse acquisities sterk te groeien. Aanvankelijk bleef Cemex actief op het westelijk halfrond, maar in 1997 werd het bedrijf actief in Azië en twee jaar later ook in Afrika. In 1999 kreeg het ook een beursnotering op de New York Stock Exchange.

In 2005 volgde de overname van het Britse RMC.[1] Cemex betaalde £ 2,3 miljard voor het bedrijf met veel activiteiten in Europa.[1] RMC had op dat moment 28.000 medewerkers in 22 landen, 300 cement- en betonfabrieken en 140 groeven voor grond- en hulpstoffen.[1] Het produceerde 12 miljoen ton cement op jaarbasis en had een omzet van £ 4,9 miljard.[1] Cemex telde in 2003 nog 25.000 werknemers in 30 landen en had een omzet van US$ 7,2 miljard.[1] Na de overname werd Cemex na het Franse Lafarge en het Zwitserse Holcim de grootste producent van cement wereldwijd.[1]

Cemex exploiteert een betoninstallatie in Helmond op de centrale van Bowie Recycling, waar geëxperimenteerd wordt met secundaire bouwstoffen zoals betongranulaat als vervanger voor grind.[2]

Cemex exploiteert op verschillende industrieterreinen van de Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever van Palestina mijnen voor de Israëlische bouwindustrie, Readymix Industries (Israel) Ltd. Group, waarvan een ten zuiden van Ad Dhahiriya bij Yatir. De grondstoffen worden gebruikt voor de bouw van de Israëlische Westoeverbarrière en de militaire infrastructuur en die van de nederzettingen - die door de internationale gemeenschap zijn aangemerkt als illegaal - in de door Israël bezette gebieden. De bouw [3] Dit gebied kwam in 1994 (Oslo-akkoorden) in zone-C te liggen en werd door Israël geen vergunning meer aan de Palestijnse industrie gegeven. Vanwege protesten omtrent schending van mensenrechten, is de steengroeve bij Yatir aan zijn vorige Israëlische partner, de Kfar Giladi kibboets verkocht.[4]