Borchtlombeek

Borchtlombeek behoorde in de Karolingische tijd tot de Brabantgouw, maar vanaf de elfde eeuw, evenals Liedekerke, tot het graafschap Vlaanderen. Kerkelijk behoorde Borchtlombeek in de late middeleeuwen tot het dekenaat Halle, in het aartsdiaconaat Brabant.

Het deel van het dorp dat na de gemeentefusie aan Liedekerke kwam, had in het ancien régime een apart statuut. De Fransen deelden deze neutrale Eygendommen en het eigenlijke Borchtlombeek in bij het Dijledepartement, dat in 1815 de provincie Zuid-Brabant werd.

Lombeek

Borchtlombeek heeft een oppervlakte van 5,27 km² waarvan in 1977 4,92 km² naar de gemeente Roosdaal ging en 0,35 km² naar de gemeente Liedekerke. Op dat ogenblik bedroeg het inwonertal 2261 inwoners.

Borchtlombeek heeft een golvende bodem bestaande uit leem. De waterloop de Lombeek (volgens het NGI: "Lombeekse beek)"[1] passeert door de gemeente. Aan de kerk bedraagt de hoogte 71,5 meter.

Sint-Amanduskerk, zuid- en oostgevel

De dorpskerk, gewijd aan Sint-Amandus, is oorspronkelijk laatgotisch (16de-17de eeuw). Ze onderging in de 19de eeuw een grondige verbouwing, waarbij de aanvankelijk vrijstaande toren in het hoofdgebouw werd opgenomen. P.C. Van Peteghem bouwde het orgel in 1824.

Het dorp werd vroeger ook wel het 'kapellekesdorp' genoemd, omwille van de vele kapellen die zich in het dorp bevinden.

Zie de categorie Borchtlombeek van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.