Curaçao (likeur)

Kort na de ontdekking van Curaçao in 1499 hadden de Spanjaarden onder andere de landbouw op de planning staan ten behoeve van de agrarische ontwikkeling van het eiland. Een van de planten die ze met zorg op hun lange zeereizen vanuit Spanje hadden meegenomen, was de Valenciasinaasappel. Iemand met de naam Pérez Maestre bracht in 1527 de eerste zaden mee van Hispaniola. De zinderende zon en het dorre klimaat waren echter te veel voor de kleurrijke zoete sinaasappels, en de ooit sappige vrucht veranderde in een bitter, bijna oneetbaar product. Het project werd gestaakt en vergeten en de "mislukte pogingen" van de trotse Valenciasinaasappels groeiden in het wild. Decennia later ontdekten planters dat de schillen van deze sinaasappel, grondig gedroogd door de zon, etherische olie bevatten met een buitengewoon aangename geur. Om te voorkomen dat de gewassen verloren gingen, begon men eigen recepten te ontwikkelen waarbij de gedroogde schillen als basis dienden. Deze recepten deelde men met vrienden en familie.

Landhuis Chobolobo

Senior & Co, een op Curaçao gevestigd bedrijf, is het enige bedrijf in de wereld dat zijn Curaçaolikeur altijd heeft geproduceerd met de gedroogde schillen van de Larahasinaasappel. De Joodse families Senior en Chumaceiro begonnen hun likeur in 1896 in kleine hoeveelheden te verkopen in hun apotheek genaamd "Botika Excelsior". In 1947 kocht Senior & Co het vroeg-18e-eeuwse landhuis Chobolobo in Willemstad (Curaçao), waar de distilleerderij sindsdien is gehuisvest. Omdat Senior & Co het enige bedrijf is dat de Larahasinaasappel van Curaçao gebruikt, vermeldt het het woord "genuine" (echt) op haar labels. De fles heeft een gebobbeld oppervlak, net als een sinaasappel.

Om de likeur te maken, wordt de Larahaschil gedroogd, waardoor de zoet geurende oliën naar voren komen. Na enkele dagen in een koperen ketel te hebben geweekt met alcohol en water, wordt de schil verwijderd en worden kruiden toegevoegd. Het bedrijf gebruikt een 120-jaar oude koperen ketel voor het destillatieproces. De schillen worden in een jute zak gestopt, meer kruiden worden toegevoegd en vervolgens wordt de zak gedurende drie dagen in een verwarmde koperen ketel gehangen met 96% pure en koosjere alcohol op suikerrietbasis. Na een dag koeling wordt water toegevoegd en daarna vindt nog drie dagen destillatie plaats.

De likeur heeft een sinaasappelachtige smaak met verschillende maten van bitterheid. Hij is van nature kleurloos, maar er worden vaak kunstmatige kleurstoffen, meestal blauw of oranje, aan toegevoegd om een exotisch uiterlijk te geven aan cocktails en andere gemengde dranken. De kleur van de bekende Blue Curaçao wordt verkregen door toevoeging van een kleurstof voor levensmiddelen, meestal E133 Briljantblauw FCF. Likeuren met toegevoegde smaken, zoals tamarinde, koffie, chocolade en rum-rozijnen, worden ook verkocht als Curaçaolikeur.

• 
  Koperen destilleerketel
• 
  Bottelarij
• 
  Rondleiding

• Zure sinaasappel
• Curaçaoschil

• Officiële website Senior & Co
• Landhuis Chobolobo

Zie de categorie Liqueurs van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.