Bariloche (Río Negro)

Het gebied van het Nahuel Huapi-meer is na de woestijnveldtocht van generaal Julio A. Roca tegen het einde van de 19e eeuw gekoloniseerd. De Texaanse cowboy Jarred Jones en de Duitse immigrant Carlos Wiederholt hebben onafhankelijk van elkaar twee nederzettingen gesticht.

San Carlos de Bariloche is ambtelijk in 1902 gesticht en heeft aanvankelijk als centrum voor de handel met Zuid-Chili gediend. De stedelijke patroonheilige is niet de heilige Karel, maar Onze Lieve Vrouw van Nahuel Huapi, tevens de patroonheilige van de kathedraal. De naam San Carlos is toegevoegd in 1902. Het gebied heeft al in deze periode buitenlandse toeristen gelokt zoals de Amerikaanse president Theodore Roosevelt en de Prins van Wales.

Dankzij de bouw van een spoorwegverbinding in 1932 genoot Bariloche steeds grotere populariteit als toeristenbestemming, vooral na de Tweede Wereldoorlog.

Bariloche is volgens sommige journalisten reeds vanaf de jaren twintig van de 20e eeuw een centrum van fascistische en nationaalsocialistische activiteiten geweest, vooral door toedoen van een concentratie van Duitse immigranten. In de Club Andino Bariloche (Andesclub Bariloche), een beroemde bergsportvereniging die ook wintersporttoernooien organiseert, werd nog lang na 1945 openlijk nazipropaganda bedreven. Ook is er een Duitse school waar Mein Kampf ooit tot de verplichte leerstof behoorde en waar de swastika-vlag regelmatig aan de gevel wapperde. Toen na de oorlog nazi-Duitsers op de vlucht voor justitie een toevluchtsoord zochten, waren zij onder Juan Perón welkom in deze gemeenschap die nooit officieel met het verleden heeft gebroken. Bariloche wordt soms met Patagonië ook het Argentijnse Beieren genoemd.[1]

Bariloche kwam in het nieuws in 1995 toen bekend werd dat Hauptsturmführer Erich Priebke hier jarenlang ongemoeid had gewoond met zijn gezin.[2]

In juli 2008 reisde een delegatie van het Simon Wiesenthalcentrum naar Bariloche in het kader van de opsporing van de oorlogsmisdadiger Aribert Heim, een commandant van het concentratiekamp Mauthausen, maar vonden geen bewijzen voor diens aanwezigheid. Heim zou onder een schuilnaam in Syrië leven.[3]

Llao llao

• Het Patagoniamuseum in het Centro Civico is – naast de chocoladefabrieken – de belangrijkste bezienswaardigheid in de stad zelf. Dit behandelt de geologische geschiedenis van de omgeving en zijn fauna. Daarnaast is er aandacht voor Indiaanse kunst.
• Het natuurschoon rond het Nahuel Huapi meer
• El Bolsón, bijna 120 kilometer van Bariloche, is een klein dorp in een rustige vallei. In de jaren zestig was dit de hoofdstad van de Argentijnse hippiebeweging, en er zijn nog steeds enkelen die hier een alternatieve levensstijl zoeken.
• Nationaal park Nahuel Huapi
• berg Cerro Catedral, tevens skigebied

Bootvaarten, allerlei soorten watersport, jacht, paardrijden, golf, bergklimmen en skisport in de winter. Het skicentrum Antonio Lynch op de cerro Catedral ongeveer 17 kilometer van Bariloche is een van die grootste op het Zuidelijk Halfrond. Ook de familie Zorreguieta bracht hier de wintersportvakanties door in hun eigen vakantiehuisje. Máxima ging hier met Willem-Alexander skiën in 1999 toen ze hem aan haar familie voorstelde. Ook prins Bernhard logeerde ooit in San Carlos de Bariloche.

Chocolade, keramiek, gekonfijte vruchten en truien, die plaatselijk worden vervaardigd, zijn van uitstekende kwaliteit en populair als souvenir.

• Laatste tango in Bariloche door René Zwaap (artikel in de Groene)
• Museo de la Patagonia

Zie de categorie San Carlos de Bariloche van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.