Barbara Paulus

Paulus debuteerde in 1986 op het ITF-toernooi van Monviso (Italië). Zij stond in 1987 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Wels (Oostenrijk) – hier veroverde zij haar eerste titel, door de Slowaakse Denisa Krajčovičová te verslaan. In totaal won zij twee ITF-titels, de laatste in 1994 in Maribor (Slovenië).

In 1986 kwalificeerde Paulus zich voor het eerst voor een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Buenos Aires. Zij bereikte er de tweede ronde, waarin zij verloor van de Nederlandse Nicole Jagerman. Zij stond in 1988 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Genève – hier veroverde zij haar eerste titel, door de Amerikaanse Lori McNeil te verslaan. In totaal won zij zes WTA-titels, de laatste in 1997 in Warschau.

Haar beste prestatie op de grandslamtoernooien is het bereiken van de vierde ronde. Haar hoogste positie op de WTA-ranglijst is de tiende plaats, die zij bereikte in november 1996.

Paulus was weinig actief in het dubbelspel. Zij won geen ITF-titels maar wel een WTA-titel: op het toernooi van Sofia in 1988, samen met de Spaanse Conchita Martínez.

Haar beste prestatie op de grandslamtoernooien is het bereiken van de tweede ronde. Haar hoogste positie op de WTA-ranglijst is de 83e plaats, die zij bereikte in juli 1989.

In de periode 1989–1997 maakte Paulus deel uit van het Oostenrijkse Fed Cup-team – zij behaalde daar een winst/verlies-balans van 9–13. In 1990 bereikte zij de halve finale van de Wereldgroep, door achtereenvolgens te zegevieren over Bulgarije, Japan en Groot-Brittannië – in de halve finale moesten zij de duimen leggen voor de Amerikaanse dames.[1]