Back to the Future (film)

Marty's bezoek aan 1955 heeft enkele dingen veranderd:

• Marty heeft met behulp van een stralingspak en Van Halen-gitaarmuziek zijn vader geïnspireerd om werk van Lorraine te maken. Hij gebruikt de naam Darth Vader (Star Wars) van de planeet Vulcan (Star Trek). In 1985 heeft George er een boek over geschreven.
• Marty speelt voor het eerst (in 1955) rock–'n–roll. De gitarist blijkt de neef van Chuck Berry te zijn en laat het geluid per telefoon aan hem horen. Marty zou dus verantwoordelijk zijn voor de rock–'n–rollmuziek.
• Als Marty in 1955 aanlandt, rijdt hij op het landgoed van Peabody een van de twee daar geplante pijnbomen plat. Het winkelcentrum dat in 1985 gebouwd is op de locatie van dit landgoed heet bij Marty's vertrek aan het begin van de film "Twin Pines Mall" (De Twee Pijnbomen) en bij zijn terugkomst "Lone Pine Mall" (De Eenzame Pijnboom).
• Om te vluchten voor Biff, pakt Marty een zeepkist en sloopt het kistje eraf. Zodoende creëert hij een skateboard. Marty heeft dus waarschijnlijk zo het skateboard geïntroduceerd.
• "Als je wilt, kun je alles bereiken" is een uitspraak van Doc Brown. Marty gebruikt deze uitspraak in een gesprek met zijn vader in 1955, als ze het plan bedenken voor het versieren van Lorraine. Als Marty weer terugkeert in 1985 blijkt zijn vader de gevleugelde uitspraak te hebben overgenomen.
• Omwille van een kleine vechtpartij tussen Biff en George, die zich in het originele 1955 niet had voorgedaan, hebben George, Lorraine, Biff, ... in het nieuwe 1985 een totaal ander karakter (in het voordeel van McFly).

De inspiratie voor de film kwam toen Bob Gale zijn vaders jaarboek van zijn middelbare school inkeek. Het idee werd verder uitgewerkt door Robert Zemeckis, die ermee langs verschillende studio’s ging. Disney sloeg het aanbod af omdat ze dachten dat het concept van een moeder die verliefd wordt op haar eigen zoon te riskant was, ook al was deze verliefdheid het gevolg van een tijdreis. Ook andere studio’s wezen het scenario af, behalve Universal Pictures.

Sid Sheinberg, het hoofd van Universal Pictures, bracht een hoop veranderingen aan in het scenario. "Professor Brown" werd veranderd naar "Doc Brown" en zijn chimpansee huisdier werd een hond. Hij vernoemde Marty's moeder naar zijn vrouw Lorraine Gary.

Het oorspronkelijke scenario heeft zware veranderingen ondergaan. Zo zou Marty's rock–'n–roll optreden tijdens het schoolbal in 1955 oorspronkelijk een rel veroorzaken die door de politie moest worden gestopt. Ook zou in het originele scenario de tijdmachine werken op Coca-Cola; iets dat Marty in 1955 aan de jongere Doc zou onthullen. Ten slotte zou Marty bij zijn terugkeer in 1985 ontdekken dat zijn tijdreis een enorme invloed heeft gehad op het verloop van de geschiedenis; zo zou Rock-'n-Roll nooit zijn uitgevonden, en bestaan er in 1985 opeens honderden futuristische voertuigen, zoals vliegende auto’s, uitgevonden door Doc Brown, die allemaal werken op Cola.[2]

Ook de manier waarop Marty terugreist naar 1985 werd veranderd. Allereerst zou de tijdmachine een omgebouwde koelkast in een woonkamer zijn. Dit werd later een De Lorean omdat de producenten bang waren dat kinderen zouden gaan proberen de film na te spelen door in de koelkast te kruipen, en zichzelf dan zouden opsluiten. Om terug te reizen zou Marty oorspronkelijk op topsnelheid door een nucleaire testplaats moeten rijden. Dit was echter te duur om te filmen, daarom werd de energiebron veranderd naar een bliksem.

De productie begon op 26 november 1984 met Eric Stoltz in de rol van Marty McFly. Toen uitvoerend producent Steven Spielberg, die een tijdje buiten het land was geweest, terugkeerde en de tot dusver gefilmde scènes zag, waren hij en de schrijvers het erover eens dat Stoltz toch niet zo geschikt was. Stoltz speelde de rol nogal serieus, en de filmmakers wilden juist een lichtere aanpak van het personage. Daarom werd Michael J. Fox, die al eerder in aanmerking kwam voor de rol maar toen afsloeg vanwege zijn werk bij Family Ties, alsnog ingezet. Michael J. Fox moest voor zijn rol leren skateboarden, iets waarvoor hij hulp kreeg van onder anderen Per Welinder. Fox moest tijdens de productie van de film tegelijk actief zijn op de set van Family Ties en op de set van Back to the Future. Gemiddeld kreeg hij maar 5 uur slaap per nacht.

Veel van het al gefilmde beeldmateriaal, met name de scènes waar Stoltz niet in voorkwam, werd alsnog gebruikt in de film. Een scène met Stoltz in de hoofdrol is bewaard gebleven: die waarin Marty met de De Lorean over het parkeerterrein van het winkelcentrum rijdt net voordat hij per ongeluk naar 1955 reist. Deze scène was vanaf een afstand gefilmd, waardoor Marty's gezicht niet te zien was.

Christopher Lloyd baseerde zijn personage Doc Brown op een combinatie van Albert Einstein en Leopold Stokowiski. Hij improviseerde ook veel van zijn scènes.

Alan Silvestri werkte samen met Zemeckis aan een muziekstuk getiteld Romancing the Stone, maar Spielberg vond deze ongeschikt als filmmuziek. Zemickis adviseerde Silvestri hierop om de muziek epischer en grootser te maken. Silvestri nam de muziek twee weken voor de eerste preview van de film op. Zemickis stelde tevens voor om Huey Lewis and the News de titelsong te laten opnemen. Hun eerste poging werd verworpen door Universal. Hierop kwam de groep met "The Power of Love". De studio vond dit wel goed, en dit nummer is in de film verwerkt. Ook het lied "Back in Time" van de band werd in de aftiteling van de film gebruikt. Huey Lewis heeft zelf een cameo in de film als de leraar die Marty's band te luidruchtig vindt.

Michael J. Fox speelde niet zelf de gitaar in de film. Paul Hanson leerde hem hoe hij moest doen alsof hij speelde, en de muziek zelf werd gespeeld door gitarist Tim May.

Het muziekalbum van de film omvat de volgende nummers:

1. "The Power of Love" – Huey Lewis and the News (3:58)[3]
2. "Time Bomb Town" – Lindsey Buckingham (2:48)
3. "Back to the Future" – The Outatime Orchestra (3:20)
4. "Heaven Is One Step Away" – Eric Clapton (4:13)
5. "Back in Time" – Huey Lewis and the News (4:22)
6. "Back to the Future Overture" - The Outatime Orchestra (8:19)
7. "The Wallflower (Dance with Me Henry)" – Etta James (2:45)
8. "Night Train" – Marvin Berry and the Starlighters (2:17)
9. "Earth Angel (Will You Be Mine)" – Marvin Berry and the Starlighters (3:02)
10. "Johnny B. Goode" – Marty McFly en de Starlighters (3:06)

Back to the Future ging op 3 juli 1985 in première. De kans was volgens Zemeckis groot dat de film zou floppen, mede doordat Michael J. Fox de film niet kon promoten omdat hij een Family Ties-special moest opnemen in Londen. De film werd echter een groot succes. Gedurende 11 weken stond de film op de eerste plaats in Noord-Amerika, gemeten naar opbrengst uit kaartverkoop. De film werd positief onthaald door critici. Roger Ebert vergeleek de film met Frank Capra’s It's a Wonderful Life. Op Rotten Tomatoes geeft 97% van de recensenten de film een goede beoordeling. In totaal bracht de film wereldwijd $381,11 miljoen op.

Het succes van de film bleef ook tot na de bioscoopuitgave duren. Zo werd de film in oktober 2010 op beperkte schaal weer in de bioscoop uitgebracht ter viering van het 25-jarig bestaan ervan. President Ronald Reagan was een fan van de film, en citeerde er zelfs uit in zijn State of the Union.

Back to the Future werd door het American Film Institute erkend als een van de 10 klassieke Amerikaanse films. Tevens staat de film op de volgende lijsten:

• 100 Years... 100 Movies[4]
• 100 Years... 100 Movies (10th Anniversary Edition)[5]
• 100 Years... 100 Movie Quotes voor "Roads? Where we're going we don't need roads." door Dr. Emmett Brown[6]
• Tweemaal op 100 Years... 100 Movie Songs voor de nummers "The Power of Love" en "Johnny B. Goode"[7]
• 100 Years... 100 Thrills[8]
• 100 Years... 100 Laughs[9]