Archeologisch landschap van de eerste koffieplantages in het zuidoosten van Cuba

Het Archeologisch landschap van de eerste koffieplantages in het zuidoosten van Cuba bevindt zich in het zuidoosten van Cuba. Het landschap bestaat uit de overblijfselen van de 19e-eeuwse koffieplantages, die destijds werden beheerd door een aantal Franse kolonisten. Het landschap illustreert de monopoliecultuur die destijds heerste.

Archeologisch landschap van de eerste koffieplantages in het zuidoosten van Cuba
Werelderfgoed cultuur
Koffie-ast
Land	Cuba
Coördinaten	20° 2′ NB, 75° 23′ WL
UNESCO-regio	Latijns-Amerika en Caraïben
Criteria	iii, iv
Inschrijvingsverloop
UNESCO-volgnr.	1008
Inschrijving	2000 (24e sessie)
Kaart
UNESCO-werelderfgoedlijst
Portaal    Caraïben

De koffieplantages werd opgericht op het eiland Saint-Domingue (Hispaniola) door de Franse kolonisten in de 18e eeuw. Opstanden vanaf 1790, die uiteindelijk resulteerden in de oprichting van de onafhankelijke staat van Haïti in 1804, resulteerde in de vlucht van de Franse plantage-eigenaren, samen met veel van hun Afrikaanse slaven, naar het naburige eiland Cuba, destijds onder Spaans bewind. Ze verkregen grond in het zuidoostelijk deel van het eiland, rondom de Sierra Maestra - een gebied dat bij uitstek geschikt was voor koffieteelt, vanwege het klimaat en natuurlijke bos.

Al snel groeide het gebied uit en werden er steeds meer koffieplantages (cafetales) gebouwd. Gedurende de 19e eeuw vestigde steeds meer landen zich in het gebied, waaronder Frankrijk, Catalonië, Engeland, Duitsland en Noord-Amerika. Hierdoor ontstond een fysieke en culturele vermenging met de bevolking, origineel van Spaans-etnische afkomst, wat leidde tot een multi-etnische cultuur.

De plantage-eigenaren bouwde uitgebreide infrastructuren van wegen en waterbeheer in deze fysiek moeilijke omgeving, om hun bedrijven te onderhouden. Veel van deze bouwsels staan nog steeds, of zijn herbouwd.

Rond de late 19e eeuw begon de koffieproductie in andere delen van Latijns-Amerika, zoals Brazilië, Colombia en Costa Rica. Nieuwe technieken werden geïntroduceerd, op basis van ontwikkelde agrarische systemen, en de plantages in het oosten van Cuba bevonden zich niet in staat om te concurreren in deze groeiende wereldmarkt. Geleidelijk sloten de plantages. Momenteel zijn er nog slechts een handvol pioniers, die nog steeds met traditionele technieken produceren.