Apollo LM

De Lunar module of LM, ook bekend onder de aanvankelijke naam Lunar Excursion Module of LEM, was de maanlander of maansloep van het Apolloprogramma. De LM was het onderdeel dat gemaakt was om de eigenlijke maanlanding uit te voeren. Hij werd gebouwd door Grumman Aerospace.

Een Apollo-maanlander in het Smithsonian National Air and Space museum te Washington D.C.

Tijdens de lancering van de Saturnus V-raket zat de maanlander, met ingetrokken landingsgestel, opgeborgen onder de commando-/servicemodule (CSM), in de tussentrap, het deel waar de raket sterk verbreedt. Wanneer de raket eenmaal onderweg naar de maan was, maakte de CSM zich los van de derde trap en opende de tussentrap van de Saturnus V zich. Daardoor kwam de maanlander vrij. Met een manoeuvre koppelde de CSM zich met zijn voorzijde aan de LM waarna de CSM de maanlander van de derde rakettrap lostrok. Via een verbindingssluis met twee deuren konden de astronauten overstappen.

De maanlander bracht twee astronauten naar het maanoppervlak en terug naar de CSM, die met de derde astronaut rond de maan bleef cirkelen. De maanlander bestond uit twee delen: het onderste deel was de daaltrap, het bovenste de stijgtrap. De daaltrap deed bij het verlaten van de maan dienst als lanceerplatform voor de stijgtrap, en bleef derhalve achter op de maan. Het geheel was zeven meter hoog. De schotels die onder aan de poten zaten, hadden een doorsnede van 90 centimeter. De massa bedroeg 14.500 kg.

De beide astronauten stonden in de cabine, waardoor een klein raam voldeed om toch voldoende uitzicht te hebben (indien de astronauten zouden zitten, zou een groot bol venster nodig zijn, zoals in een helikopter). Ze rustten en sliepen vanaf Apollo 12 in een hangmat.

Het moederschip, de CSM, bleef in een baan om de maan. Voordeel daarvan was dat het niet nodig was brandstof en proviand voor de terugreis mee te nemen naar het maanoppervlak. Dit betekende een grote brandstofbesparing.

De Rover op de tekening is de maanwagen. Deze werd vanaf Apollo 15 meegenomen.