Anita Augspurg

Anita Augspurg werd geboren in Verden, Duitsland als jongste dochter van een advocaat. Net als veel andere meisjes uit de middenklasse ging ze naar de school voor höhere Tochter. Daar leerden meisjes hoe ze een goede huisvrouw en moeder moesten zijn. Daarna werkte Augspurg in het advocatenkantoor van haar vader, terwijl ze een lerarenopleiding volgde. Als hobby volgde ze acteerlessen.

Augspurg wilde haar carrière niet voortzetten als docent, maar wel als actrice. Van 1881 tot 1882 was ze leerling bij het Meininger waarmee ze optrad in theaters in Duitsland, Nederland en Litouwen. Na vijf jaar acteren raakte Augspurg teleurgesteld in de traditionele rollen die ze moest spelen. Toen haar grootmoeder in 1887 overleed werd ze door diens erfenis financieel onafhankelijk. Augspurg ging in München samenwonen met Sophie Goudstikker. Samen richtten ze een fotostudio op, genaamd Hofatelier Elvira.

De vrouwen hadden een onconventionele levensstijl. Ze hadden kort haar, droegen harembroeken, fietsten, deden aan paardrijden en waren openlijk over hun steun aan de feministische beweging. Hierdoor kregen ze veel persoonlijke aanvallen van anti-feministen. Desondanks was de fotostudio succesvol en kregen ze zelfs de Beierse kroonprins Ludwig II als klant. De relatie met Sophie Goudstikker eindigde en haar inzet in de vrouwenbeweging zorgde ervoor dat Augspurg naar Zürich verhuisde in 1893. Ze ging in Zürich aan de universiteit rechten studeren. In 1897 studeerde ze af als meester in de rechten. Vervolgens promoveerde Augspurg als eerste vrouwelijke jurist van Duitsland. Tijdens haar studie bleef ze activistisch. Ze richtte met Rosa Luxemburg de Internationaler Studentinnenverein op en schreef ze in de krant. Die Frauenbewegung artikelen over de discriminatie tegen haar in de sociale wetgeving, maar ook over het huwelijk als een legale vorm van prostitutie.

Na haar studies begon Augspurg in 1898 samen met Lida Gustava Heymann de Duitse afdeling van International Abolitionist Federation in Hamburg. Deze organisatie kwam uit Amerika en vocht tegen de restricties die werden opgelegd aan de burgerlijke vrijheden van prostituees. Ze richtte samen met Heymann de eerste organisatie voor vrouwenstemrecht in Duitsland op, de Deutscher Verein für Frauenstimmrecht, in 1902. In 1905 publiceerde ze een open brief waarin ze opriep om het huwelijk te boycotten. Volgens haar kon geen enkele zichzelf respecterende vrouw instemmen met het verlies van het wettelijke recht op eigendom en zelfbepaling door de huwelijksakte te tekenen.

Augspurg hoorde bij de minderheid die zich verzette tegen de Eerste Wereldoorlog. Ze hielp ook mee met de organisatie van de International Women’s Congress for Peace and Freedom die werd gehouden in 1915 in Den Haag. Dit leidde tot de oprichting van de Women’s International League for Peace and Freedom waarvan Heymann de vicepresident werd. Augspurg werkte samen met Kurt Eisner en werd na het uitroepen van de Weimarrepubliek lid van de Landtag van Beieren. Door de nieuwe wetten van de Weimarrepubliek kon ze eindelijk een rechtspraktijk hebben vanaf 1922.

Door de machtsovername van Hitler in 1933 keerden Augspurg en Heymann niet terug van hun wintervakantie in Zwitserland. De nazi's legden beslag op al hun bezit en al het geschreven materiaal in hun huis is verloren gegaan. Augspurg bracht haar laatste jaren door met haar vriendin Heymann en stierf op 20 december een paar maanden na het overlijden van Heymann in Zürich.

Anita Augpurg had in haar leven twee openlijk lesbische relaties met Sophie Goudstikker en Lida Gustava Heymann.