Alien vs. Predator

Het idee voor een cross-over tussen Alien en Predator bestond al 14 jaar lang voordat de film daadwerkelijk werd gemaakt. In Predator 2 verscheen de schedel van het titelmonster uit Alien in een trofeeënmuur van een Predator. Er doken in de jaren negentig allerlei geruchten op en er liep al een succesvolle stripboekenreeks. Rond 2000 verschenen er enkele computerspellen, Aliens versus Predator genaamd. Ook in deze media deden de strijdende filmmonsters het goed. Er werden bij 20th Century Fox al allerlei scenario's en regisseurs voorgesteld. Sommige scenario's volgden de verhaallijn uit Alien: Resurrection, de laatste Alien-film, en hadden Sigourney Weaver in de hoofdrol als Ellen Ripley; een personage dat ze tot dusver in alle Alienfilms had vertolkt. Zelf was Weaver geen fan van de cross-over.

In 2002 werd eindelijk, na meer dan een decennium, groen licht gegeven voor Alien vs. Predator. Regisseur Paul W.S. Anderson, die ook het scenario schreef, kwam met een totaal ander idee dan de vorige voorgestelde scenario's: de film zou in de tegenwoordige tijd spelen, in een piramide onder het ijs van Antarctica. Dat betekende automatisch dat Ellen Ripley niet in de film voor zou komen daar het verhaal ver voor haar tijd zou spelen. Ian Whyte nam de rol van de Predator over, daar Kevin Peter Hall, de oorspronkelijke Predator, op 10 april 1991 overleed aan aids.

De film kreeg een budget van 45 miljoen dollar, een stuk minder dan de laatste film, Alien: Resurrection (70 miljoen). In op 24 oktober 2003 begon het filmen in Praag. Een tijdje later verscheen de eerste teaser op Internet. Later volgden meer trailers, vooral nadat het filmen in februari 2004 afgerond was. In de VS ging de film op 19 augustus 2004 in première. In Nederland verscheen de film op 28 oktober. In interviews verklaarde regisseur Anderson dat enkele weken voor de première, er een hoop materiaal uit de film geknipt was. Het geplande certificaat was R (equivalent van 16 jaar en ouder). De geknipte versie kon doorgaan voor PG-13 (12 jaar en ouder). Later bleek dit echter een door fans gestart gerucht te zijn; Anderson verklaarde dat de film in de bioscoop de versie was die hij wilde laten zien. In Amerika was het de eerste Alien- en Predator-film met een lager certificaat dan R (terwijl Alien en Alien 3 in Nederland ook al 12+ waren). Op 26 januari 2005 kwam de film uit op dvd.

Er zitten talloze verwijzingen naar de voorgaande Alien- en Predatorfilms verwerkt in Alien vs Predator, zoals:

• Lance Henriksens personage steekt op een gegeven moment een pen tussen zijn vingers. Dit verwijst naar de 'messentruc' van zijn personage uit Aliens. Ook is de afbeelding van de alien-kop op de vloer van de offerkamer gebaseerd op het ontwerp van de hoes van Alien 3.
• Het personage Charles Bishop Weyland is de voorouder van Michael Bishop, een personage uit Alien 3. Deze is op zijn beurt de maker van robot Bishop uit Aliens. Alle drie de rollen werden gespeeld door Lance Henriksen.
• Juan Ramirez is (vermoedelijk) familie van Poncho Ramirez uit Predator.
• Weyland Industries is de voorloper van Weyland-Yutani uit de eerste drie Alien-films. Oorspronkelijk zou Peter Weller een rolletje spelen als John Yutani, de andere helft van het toekomstige bedrijf.
• De maskers van de drie Predators in de film zijn gemodelleerd naar die van enkele Predators uit de eindscène van Predator 2. Dit heeft onder sommige fans geleid tot het geloof dat dit in feite dezelfde Predators waren, aangezien alle Predators unieke maskers schijnen te hebben.

De Oostenrijkse componist Harald Kloser werd ingehuurd om de filmmuziek voor Alien vs. Predator te componeren. Hij kreeg de baan na zijn werk aan The Day After Tomorrow te hebben voltooid.[2] De muziek werd opgenomen in Londen, en bestaat voornamelijk uit orkestmuziek.