Alfons Bērziņš

Alfons Bērziņš deed op 19-jarige leeftijd mee aan de WK allround 1936, zijn eerste internationale kampioenschap, waar hij achtste werd. Een week later was hij deelnemer aan de Olympische Winterspelen, hij nam op alle vier afstanden deel, de veertiende plaats op de 500 meter was zijn beste klassering. In 1939 had hij zijn beste jaar. Op de laatste voor-oorlogse kampioenschappen werd hij in eigen land op het EK allround Europees kampioen. Op het WK allround twee weken later werd hij op de ijsbaan in het Olympiastadion in Helsinki tweede achter de Fin Birger Wasenius. Hij werd acht keer Lets kampioen en in 1941 behaalde hij zijn enige podiumplaats bij de nationale allround kampioenschappen in de Sovjet-Unie.

In de oorlog ging Bērziņš het leger in, waar hij krijgsgevangen werd gemaakt door de Duitsers. Nadat hij, nu in dienst van het Duitse leger, opnieuw krijgsgevangene is gemaakt door de Sovjets, werd hij veroordeeld tot tien jaar in een strafkamp. Toen hij in 1955 vrij kwam werd hij trainer van o.a. de latere wereldkampioene Lasma Kauniste. Vanwege zijn collaboratie met de nazi's bleef hij de rest van zijn leven een omstreden man. Pas na zijn dood en de onafhankelijkheid van Letland werd Alfons Bērziņš gerehabiliteerd.