Koperkop

Deze terrestrische soort wordt maximaal 130 centimeter lang maar wordt meestal niet langer dan ongeveer een meter. De kleur is lichtbruin met grote grillige donker- tot roodbruine vlekken die in de nek en de staartpunt vaak op een bandenring lijken en in de flank breder worden. De buik is witgeel met zwarte vlekken. De kop is erg groot en stomp, en heeft grovere schubben en een lichtere kleur dan de rest van het lichaam. De schubben, behalve die op de buik, zijn sterk gekield. Het verschil met de watermoccasinslang (Agkistrodon piscivorus) is dat deze laatste soort vaak minder sterk gebandeerd is, hoewel dat niet altijd uitsluitsel geeft.

De koperkop is vrij giftig maar meestal niet dodelijk voor mensen. Het voedsel bestaat voornamelijk uit knaagdieren, kikkers, hagedissen, maar ook ongewervelden staan op het menu. De mens wordt niet geschuwd. De slang klimt zelden en zit meestal in de buurt van water tussen de vegetatie te loeren op een prooi, die hij lokaliseert met zijn warmtegevoelige zintuigen tussen zijn ogen en neusgaten. Vijanden zijn andere slangen, roofvogels en kleine zoogdieren als marterachtigen.

Een worp bestaat meestal uit 1 tot 15 jongen

Deze nachtactieve soort komt voor in het midden en zuidoosten van de Verenigde Staten. De habitat bestaat uit bosranden, hellingen met rotsen of vegetatie en ook wel graslanden. Vaak wordt deze soort aangetroffen bij ruïnes en oude gebouwen waar dieren als ratten op afkomen.