Abba Eban

Al op jonge leeftijd werd hij door zijn ouders meegenomen naar Engeland. Daar overleed zijn vader, waarna zijn moeder hertrouwde met Isaac Eban.

Eind dertiger jaren begon hij zijn studie klassieke en oriëntaalse talen aan de Universiteit van Cambridge, waar hij een briljante student bleek te zijn. Na zijn afstuderen bleef hij nog enige tijd aan als 'fellow' en lector aan de universiteit verbonden en doceerde Hebreeuwse, Arabische en Perzische literatuur. In Engeland kwam Abba ook in aanraking met de zionistische beweging, waarin hij actief werd.

In 1939 moest Eban in dienst. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd hij als stafofficier van het Britse hoofdkwartier in Caïro gestationeerd. Later werd hij gedetacheerd in Jeruzalem, waar hij als verbindingsofficier fungeerde op het geallieerde hoofdkwartier.

Na afloop van de oorlog trad Eban in dienst van de zionistische organisatie Jewish Agency. In 1948 werd de staat Israël uitgeroepen en in 1949 kreeg Eban de leiding over de eerste Israëlische delegatie bij de Verenigde Naties in New York. Daar bleef hij vervolgens tot 1959 als permanent vertegenwoordiger van Israël bij de Verenigde Naties. Daarnaast was hij van 1950 tot 1959 ambassadeur in de Verenigde Staten.

Met (van links naar rechts) Harry S Truman en David Ben-Gurion

In 1959 verhuisde hij naar Israël, waar hij werd gekozen als lid van de Knesset, het Israëlische parlement, als vertegenwoordiger van de Mapai-partij. In datzelfde jaar werd hij minister zonder portefeuille en in 1960 minister van onderwijs en cultuur in het kabinet van David Ben-Gurion. In 1963 werd hij vicepremier onder Levi Esjkol.

Van 1966 tot 1974 was Eban minister van Buitenlandse Zaken. In die periode maakte hij de twee grootste oorlogen van het nieuwe Israël mee: de Zesdaagse Oorlog van 1967 en de Jom Kipoeroorlog van 1973. In zijn functie moest hij Israëls politieke en militaire standpunt in de wereld vertegenwoordigen en verdedigen. In 1974 werd Eban lid van de Parlementaire Commissie voor Buitenlandse Zaken en Defensie en in 1984 voorzitter van diezelfde commissie. In 1988 verliet hij de Knesset.

Zijn persoonlijke archief is ondergebracht in het 'Abba Eban Centrum voor Israëlische diplomatie'. Dit centrum voor research en informatie werd opgericht in 1992 en officieel geopend in 1997.

Eban was lid van de Amerikaanse Academie van Wetenschappen. Hij schreef verschillende boeken, waaronder:

• Mijn Volk - De geschiedenis der Joden (1968)
• My Country: The Story of Modern Israel (Mijn Land - De geschiedenis van het moderne Israël) (1972)
• Heritage - Civilization and the Jews (Erfenis: Beschaving en de Joden) (1984)
• Personal Witness: Israël Through My Eyes (Persoonlijk getuigenis: Israël door mijn ogen) (1992)
• Promised Land (Beloofde land)
• Abba Eban, Voice of Israel (Abba Eban, stem van Israël)
• The Tide of Nationalism (De vloedgolf van het nationalisme)
• The New Diplomacy (De nieuwe diplomatie)
• Maze of Justice (Gerechtelijk doolhof)
• Diplomacy for the Next Century (Diplomatie voor de volgende eeuw) (1998).

Eban was hoofdadviseur en verteller van het 9-delige televisieprogramma Heritage. Hij was tevens hoofdredacteur en verteller van de 5-delige televisieserie Personal Witness: A Nation is Born (Persoonlijk getuigenis: de geboorte van een natie). Als laatste voltooide hij de film The Brink of Peace, over het vredesproces in het Midden-Oosten. De film werd uitgezonden in de Verenigde Staten.

• Abba Eban, Knesset website