zinnen

Nederlands
stamtijd
onbepaalde
wijs		 verleden
tijd		 voltooid
deelwoord
zinnen
/'zɪnə(n)/		 zon
zɔn		 gezonnen
ɣə'zɔnə(n)
1. klasse 3 volledig
stamtijd
onbepaalde
wijs		 verleden
tijd		 voltooid
deelwoord
zinnen
/'zɪnə(n)/		 zinde
/'zɪndə/		 gezind
/ɣə'zɪnt/
2. zwak -d volledig
Uitspraak
  • Geluid:  zinnen    (hulp, bestand)
  • IPA: /'zɪnə(n)/
Woordafbreking
  • zin·nen
Woordherkomst en -opbouw
  • Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘peinzen over’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1480 [1]
  • Van het Middelnederlandse sinnen, verdere etymologie onzeker; mogelijk uit het Middelhoogduits, of afgeleid van zin.[2]

Werkwoord

zinnen

  1. inergatief de gedachten ergens over laten gaan
    • Hij zon op wraak. 
  2. onpersoonlijk in de smaak vallen
    • Dat zinde hem helemaal niet. 
Hyponiemen
Vertalingen
    1. de gedachten ergens over laten gaan   
    2. in de smaak vallen   

Zelfstandig naamwoord

zinnen mv

  1. meervoud van het zelfstandig naamwoord zin

Gangbaarheid
  • Het woord zinnen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
100 %van de Nederlanders;
99 %van de Vlamingen.

Verwijzingen
  1. "zinnen" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
  2. zinnen op website: Etymologiebank.nl
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.