uitruilen

• Geluid:  uitruilen    (hulp, bestand)

• uit·rui·len

• samenstelling van  uit bw  en  ruilen ww 

uitruilen [1]

1. zaken of mensen voor elkaar omwisselen, geven en nemen

1. • Hoe een samenleving inspeelt op klimaatveranderingen – wat we doen met klimaatslachtoffers en wie we aan boord halen en houden, hoe we de baten en lasten uitruilen – kan geen actuelere vraag zijn. Als we al op de klimaatopwarming reageren, dan is dat met lange tanden, en zoals de zeventiende-eeuwer: ‘Chaotisch, improviserend, gedreven door steeds meer catastrofale gebeurtenissen en steeds maar weer beheerst door het heilige doel op korte termijn onze economie te doen groeien en onze welvaart te behouden.’[2] 

1. • Pechtold ziet er meer in uitruilen: dat zijn partij op het ene onderwerp zijn zin krijgt en de ChristenUnie op een ander onderwerp. ,,Als je probeert bij moeilijke kwesties in het midden te komen, dan moet je je afvragen of je er allebei berhaupt wat mee hebt.”[3] 

1. • Opnieuw gaat het de VVD lukken de coalitiepartner(s) electoraal te ruïneren door hen akkoord te laten gaan met een maatregel die tegen hun kernbeginselen ingaat. Een race naar de bodem, waardoor de rijken het minst betalen aan de collectieve voorzieningen, is in strijd met de beginselen van duurzaamheid en rechtvaardigheid. Uitruilen mag, maar niet op kernwaarden.[4] 

• omruilen, omwisselen, geven en nemen

• uitruil

• uitruiling

uitruilen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord uitruil

• Het woord uitruilen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'uitruilen' herkend door: