uitgeleide

Nederlands
de burgemeester doet uitgeleide bij emigratie naar Australië
Uitspraak
Woordafbreking
  • uit·ge·lei·de
Woordherkomst en -opbouw
enkelvoud meervoud
naamwoord uitgeleide
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

uitgeleide [1]

  1. iemand een stukje vergezellen bij het weggaan (al was het maar tot de uitgang)
    • `Zoon van Intego,' zei hij. 'Wij zijn bij elkaar gekomen om te bespreken hoe wij jou het beste uitgeleide kunnen doen nu de tijd gekomen is om weer te vertrekken en verder te gaan.' [2] 
    • Voor het koningspaar reden prins Constantijn en zijn vrouw Laurentien, die een grijze jurk van Hardies draagt, naar de Ridderzaal uit. Een commissie van in- en uitgeleide met onder meer Tweede Kamervoorzitter Khadija Arib ontving het koningspaar bij de ingang. [3] 
Synoniemen

Gangbaarheid
  • Het woord uitgeleide staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
97 %van de Nederlanders;
94 %van de Vlamingen.

Verwijzingen
  1. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
  2. Herzen, Frank De zoon van de woordbouwer 1970 ISBN 9062805450 pagina 39
  3. Tubantia Suzanne Borgdorff 19-september-2017
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.