tiens

• [tussenwerpsel]:
  • Geluid:  tiens    (hulp, bestand)
  • IPA: / cẽ /
• [zelfstandig naamwoord]:
  • Geluid:  tiens    (hulp, bestand)
  • IPA: / tins /

• tiens

• [tussenwerpsel] van Frans tiens
• [zelfstandig naamwoord] van Middelnederlands tins, mogelijk onder invloed van tiend [1]

tiens

1. uitroep die verbazing uitdrukt

1. • Op een zondagmiddag maakt een man met enkele vrienden een uitstapje naar zee. Ze zijn afkomstig uit een ingeslapen provinciestadje ergens in Frans-Vlaanderen. Op een bepaald moment constateert de man: ‘Tiens, je kunt Engeland zien!’. [2]

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als zelfstandig naamwoord}

tiens m

1. (verouderd) periodieke betaling aan de eigenaar om roerende of onroerende zaken te mogen gebruiken

1. • De boeren die dan 'thuys verblijven om te saeyen,
     Betalen hem den tiens van allen 'tgeen sy maeyen. [3]

• tijns
• pacht

• Het woord tiens staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'tiens' herkend door:

• Geluid:  tiens    (hulp, bestand)
• IPA: /tjɛ̃/

• tiens

• imperatief van tenir

tiens

1. uitroep die twijfel uitdrukt
2. uitroep die verbazing uitdrukt

tiens

1. enkelvoud gebiedende wijs (impératif présent) van tenir

• IPA: /tins/ (Etsbergs)

tiens

1. gemuteerde genitief van doe