stadhouder

Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
  • stad·hou·der
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘plaatsvervanger van vorst’ voor het eerst aangetroffen in 1350 [1]
  • Samenstellende afleiding van stad en houden met het achtervoegsel -er
enkelvoud meervoud
naamwoord stadhouder stadhouders
verkleinwoord stadhoudertje stadhoudertjes

Zelfstandig naamwoord

stadhouder m

  1. (geschiedenis) de plaatsvervanger van een afwezige vorst in een leen
    • Het ambt van stadhouder bleef bestaan, ook al werden de noordelijke Nederlanden een republiek. 

Gangbaarheid
  • Het woord stadhouder staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
99 %van de Nederlanders;
89 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. "stadhouder" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.