opmerken

• Geluid:  opmerken    (hulp, bestand)

• op·mer·ken

• samenstelling van  op bw  en  merken ww 

opmerken

1. overgankelijk bemerken, waarnemen

1. • De inbreker werd opgemerkt door een toevallige voorbijganger. 

1. • Zo weet Abigail, die Annes jicht verlichtte zonder dat zij haar ooit had opgemerkt, zich bij de koningin in de kijker te spelen. [1] 

2. overgankelijk een waarneming of opinie meedelen aan anderen, met een zekere nadruk

1. • Een voorbijganger merkte op dat de dop nog op de lens zat. 

• onopmerkzaam, opmerkelijk, opmerkenswaard, opmerker, opmerking, opmerkzaam

• Het woord opmerken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'opmerken' herkend door: