keten

• Geluid:  keten    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈketən/

• ke·ten

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘ketting’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1240 [1] [2] [3]

keten v/m [4]

1. uit losse, vaak metalen, schakels in een enkele rij aaneengeregen voorwerp

1. • Hij wist zijn ketenen te verbreken en zijn vrijheid te herwinnen. 

2. (figuurlijk) onderling in verband staande rij van gelijksoortige zaken

1. • Het eiland wordt doorsneden door een keten van vulkanen. 

2. (figuurlijk) vergelijkbare bedrijven op verschillende plaatsen die samen naar hun klanten als een geheel functioneren

1. • Hij bouwde het eethuisje van zijn ouders uit tot een keten van restaurants. 

2. (figuurlijk) in de tijd opeenvolgende reeks van gelijksoortige verschijnselen

1. • Het conflict ontstond door een keten van misverstanden. 

• ketting

keten mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord keet

• [5]

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als onbepaalde wijs van een werkwoord.}

keten [6]

1. onovergankelijk (informeel) lol trappen, op een rumoerige manier plezier hebben

• keet (lol)

keten

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van ketenen
   

   • Ik keten. 

2. gebiedende wijs van ketenen
   

   • Keten! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van ketenen
   

   • Keten je? 

• Het woord keten staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'keten' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.