kerel

Nederlands

Uitspraak

Geluid: kerel (hulp, bestand)
IPA: /ˈkerəl/

Woordafbreking

ke·rel

Woordherkomst en -opbouw

In de betekenis van ‘man’ voor het eerst aangetroffen in 1271 [1]
Afkomstig van het Middelnederlandse kerel of kerle (vrij man van niet-ridderlijke stand, dorpeling), dat afstamt van het oergermaanse *kerla-. Verwant met het Duitse Kerl en het Engelse churl of cheorl.

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	kerel	kerels
verkleinwoord	kereltje	kereltjes

Zelfstandig naamwoord

kerel m

(verouderd) vrije man van lage geboorte
forse, stevige man (een echte vent)
(informeel) man, echtgenoot
(gewestelijk, informeel) manspersoon

Synoniemen

[2], [3] vent
[4] gast

Vertalingen

1.

Duits: Kerl ^(de) m
Frans: mec ^(fr) m

Nedersaksisch: kerl ^(nds) m, keerl ^(nds) m, kierl ^(nds) m
Russisch: чувак ^(ru) m

Gangbaarheid

Het woord kerel staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'kerel' herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

"kerel" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.