integraal

• Geluid:  integraal    (hulp, bestand)

• in·te·graal

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘volledig’ voor het eerst aangetroffen in 1814 [1]
• afgeleid van het Franse intégral [2] [3]

integraal v/m

1. (wiskunde) limiet van de som van onbepaald afnemende termen

• cosinusintegraal, lijnintegraal, oppervlakte-integraal, padintegraal, sinusintegraal

integraal

1. voltallig, geheel, allesomvattend, volledig: -grale publicatie (bw) (bn)

• integraalband, integraalformule, integraalhelm, integraaloperator, integraalrekening, integraalteken, integraaltransformatie, integraalvorm, integralisme

• Het woord integraal staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'integraal' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.