hundr

Oudnoords
m
[sterk-a]		 enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   hundr     hundrinn     hundar     hundarnir  
genitief   hunds     hundsins     hunda     hundanna  
datief   hundi     hundinum     hundum     hundunum  
accusatief   hund     hundinn     hunda     hundana  

Zelfstandig naamwoord

hundr, m

  1. (zoogdieren) Canis lupus familiaris , hond
Synoniemen
  • garmr
  • rakki
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.