buit

Nederlands
Romulus draagt de buit naar de tempel van Jupiter
Uitspraak
  • Geluid:  buit    (hulp, bestand)
    • (Noord-Nederland): /bœʏ̯t/, /bʌʏ̯t/
    • (Vlaanderen, Brabant, Limburg): /bœːt/
Woordafbreking
  • buit
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘wat men veroverd heeft’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1573 [1]
enkelvoud meervoud
naamwoord buit -
verkleinwoord buitje buitjes

Zelfstandig naamwoord

buit m

  1. goederen gewonnen door diefstal of verovering
    • Toen zij de buit wilden verdelen ontstond er al snel een handgemeen. 
Vertalingen
    goederen gewonnen door diefstaf of verovering   

Gangbaarheid
  • Het woord buit staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
99 %van de Nederlanders;
100 %van de Vlamingen.

Werkwoord
vervoeging van
buien

buit

  1. tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van buien
    • Jij buit. 
  2. derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van buien
    • Hij buit. 
  3. verouderde gebiedende wijs meervoud van buien
    • Buit! 

Verwijzingen
  1. "buit" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.