bevelhebber

Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
  • be·vel·heb·ber
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘commandant’ voor het eerst aangetroffen in 1532 [1]
  • Samenstellende afleiding van bevel en de stam van hebben met het achtervoegsel -er
enkelvoud meervoud
naamwoord bevelhebber bevelhebbers
verkleinwoord bevelhebbertje bevelhebbertjes

Zelfstandig naamwoord

bevelhebber m

  1. (militair) iemand die het commando heeft over een leger of vloot
    • De bevelhebber droeg de manschappen op zich terug te trekken. 
Synoniemen
Vertalingen
    1. iemand die het commando heeft over een leger of vloot   

Gangbaarheid
  • Het woord bevelhebber staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
100 %van de Nederlanders;
100 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. "bevelhebber" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.