audire
Latijn
| stamtijd | |||
|---|---|---|---|
| infinitief | 1e pers. enk. ind. praes. act. |
1e pers. enk. ind. perf. act. |
supinum |
| audīre | audiō | audīvī | audītum |
| vierde vervoeging | volledig | ||
Werkwoord
audīre
- horen
- het vermogen om te kunnen horen; aanhoren
- luisteren naar
- inwilligen, gehoorzamen
- gelijk geven, instemmen met
- tweede persoon enkelvoud imperativus praesens passief van audīre
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.