accordeon

• Geluid:  accordeon    (hulp, bestand)

• ac·cor·de·on

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘toetsinstrument’ voor het eerst aangetroffen in 1847 [1]
• Via het Franse accordéon van het Duitse Akkordion.[2]

accordeon m/o

1. (muziekinstrument) een muziekinstrument met doorslaande tongen waarbij door trekken en duwen dezelfde toon wordt geproduceerd

1. • De straatmuzikant speelde op zijn accordeon. 

• trekharmonica

• klavieraccordeon, knopaccordeon

• accordeonactie, accordeondeur, accordeoneffect, accordeonfile, accordeonhypotheek, accordeonist, accordeonmuziek

• trekzak, bandoneon, concertina

• Het woord accordeon staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'accordeon' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.